22 Падишанынъ денъизде Таршиш гемилери ве Хирамнынъ гемилери бар эди. Таршиш гемилери учь йылда бир кере келип, алтын, кумюш, фильтиш, маймунларны ве тавус къушларыны кетире эдилер.
Яваннынъ огъуллары: Элиша ве Таршиш, Киттим ве Доданим.
Падиша фильтиштен балабан тахт яптырды ве оны темиз алтыннен къаплады.
Сулейман падишанынъ эписи ичкен савутлары алтындан ясалгъан эди. Ливан Орманы эвиндеки савутлар да темиз алтындан ясалгъан эди. Кумюштен бир шей яптырылмагъан эди, чюнки Сулейманнынъ заманында кумюшнинъ ич бир къыймети ёкъ эди.
Ехошафат Офирге алтын алмагъа кетмек ичюн, денъизде Таршиш гемилери яптырды, лякин олар анда келип етиштирмеди, Эцион-Геверде парчаландылар.
Бундан сонъ Ахавнынъ огълу Ахазья Ехошафаткъа: – Меним хызметчилерим сенинъ хызметчилеринънен берабер гемилерде юрсюн, – деди. Лякин Ехошафат разы олмады.
Бундан гъайры, Сулейман падиша Эдом ерлеринде, Къызыл денъизнинъ ялысында, Элот янындаки Эцион-Геверде гемилер яптырды.
Падишанынъ гемилери Хурамнынъ хызметчилеринен берабер Таршишке кете эдилер, учь йылда бир кере Таршиштен кельген гемилер алтын, кумюш, фильтиш, маймунлар ве тавус къушларыны кетире эдилер.
Девекъушу къанатларынен къувана-къувана ура, амма олар лейлекнинъ къанаты ве пуфы киби оламаз.
Олар озь кучюне ишанып, байлыкъларынынъ чокълугъындан къопаялар.
Шунынъ ичюн Алланынъ халкъы оларгъа юзь чевире, оларда сув чокъ экен, тойгъандже ичелер.
бутюн Таршиш гемилери ве эписи истенильген ильванларгъа къаршы РАББИнинъ гъазабы келеджек.
Тир шеэри акъкъында пейгъамберлик. Таршиш гемилери, окюр-окюр агъланъыз! Тир шеэри йыкъылды, не эвлери бар, не лиманы! Киттим топрагъында оларгъа Тир ёкъ олгъаны акъкъында хабер кельди.
Эй, Таршиш къызы, озь топракъларынъда, Нил дерьясы киби, басып кеч, сени кимсе тутып оламайджакъ.
Таршишке ёл алынъыз, эй, ялы боюнда яшагъанлар! Окюр-окюр агъланъыз.
Манъа адалар ишаналар, башында Таршиш гемилери келелер, узакълардан кумюш ве алтынларынен огъулларынъны кетирелер, РАББИнинъ Ады, сенинъ Алланъ, Исраильнинъ Азизи ичюн шуны япалар. РАББИ сени шуретледи!
Оларнынъ арасында бир алямет косьтереджегим. Сагъ къалгъанларны халкъларгъа, Таршишке, Пулгъа ве Лудгъа (яй кергенлерге), Тувалгъа, Явангъа, Меним акъкъымда эшитмеген, шуретимни корьмеген, узакъ адаларгъа ёллайджагъым. Олар халкъларгъа шуретимни хабер этеджеклер.
Сенинъ чешит тюрлю малынъ олгъаны ичюн, Таршиш шеэри сеннен алыш-вериш япты, сенинъ малларынъ ичюн кумюш, демир, къалай ве къуршун бере эди.
Дедан адамлары сеннен тиджарет яптылар, бир чокъ ялы халкълары сенинъ малларынъны сатын алдылар, малларынъ ичюн санъа фильтиш ве къара терек бере эдилер.
Эм къышлыкъ, эм язлыкъ эвлерини йыкъаджагъым, фильтишнен яраштырылгъан эвлер гъайып оладжакъ, ве даа чокътан-чокъ эвлер ёкъ оладжакъ, – дей РАББИ.
Юнус исе РАББИден Таршишке къачмагъа истеди. Яфагъа келип, Таршишке кетеджек бир гемини тапты. Ёл парасыны берди, РАББИден къачайым деп, денъизджилернен берабер Таршишке бармакъ ичюн, гемиге минди.