37 РАББИ падиша-эфендилеримнен берабер олгъаны киби, Сулейманнен берабер олсун, онынъ тахтыны эфендим Давут падишанынъ тахтындан да буюк япсын! – деди.
Ёав падишагъа: – Сенинъ Алланъ олгъан РАББИ халкъынъны эки кере зияделештирсин, юз кере биле зияделештирсин. Эфендим падиша да буны корьсюн. Лякин эфендим падишагъа буны бильмеге не керек? – деди.
Ехояда огълу Беная падишагъа джевап берип: – Эфендим падишанынъ Алласы олгъан РАББИ дегени киби олсун, амин!
Даа падишанынъ хызметчилери келип, эфендимиз Давут падишаны хайырладылар ве: «Сенинъ Алланъ Сулейманнынъ адыны сенден намлы япсын, онынъ тахтыны сенинъ тахтынъдан буюк этсин», – дедилер. Падиша ятагъындан эгилип селямлашты
Олар кечкенден сонъ, Ильяс Эль-Ясагъа: – Мен сенден айырылмаздан эвель, сен ичюн не япайым, сора! – деди. Эль-Яса онъа: – Сенде олгъан рух менде эки къат зияде олсун! – деди.
Сонъ огълу Сулеймангъа бойле деди: – Къавий ол, джесаретли ол да, ишке кириш. Къоркъма, рухтан тюшме. РАББИ-Тааля, меним Аллам, сеннен берабердир. Сен РАББИнинъ Сарайы къурулышында керек ишлерни битирмегендже, О, сени къалдырмаз, сенден вазгечмез.
РАББИ Сулейманны бутюн Исраиль огюнде юксельтти ве ондан эвель Исраильнинъ ич бир падишасында олмагъан шерефни онъа берди.
Давут огълу Сулейман озь падишалыгъында къавийлешти. РАББИ онен эди ве оны пек юксельтти.
Макътав йырларыны айтынъыз Аллагъа, макътав йырланъыз! Макътав йырларыны айтынъыз Падишамызгъа, макътав йырланъыз!
Мыскъыллап, ачувнен залымлыкъ даркъаталар, юкъарыдан бакъып, лаф этелер.
– Мен сеннен олурым. Сени Мен ёллагъаным акъкъында олгъан алямет будыр: сен халкъны Мысырдан алып чыкъкъан сонъ, бу дагънынъ устюнде Аллагъа ибадет этерсинъиз, – деди Алла.
Планларынъызны япсанъыз да, ниетлеринъиз гъайып оладжакъ. Сёз берсенъиз де, о, беджерильмейджек! Алла бизнен!
Онъа акимиет, урьмет ве падишалыкъ берильди. Бутюн халкълар, миллетлер ве тиллер онъа ибадет эттилер. Онынъ акимиети – ич битмейджек эбедий бир акимиеттир, ве падишалыгъы – ич йыкъылмайджакъ бир падишалыкътыр.
«Бакъынъыз, къыз юклю олып, огъул догъаджакъ, Адыны Иммануэл къояджакълар». Иммануэл – «Алла бизнен» демектир.
Энди бунъа не айтайыкъ? Бизим тарафымызда Алла олса, бизге къаршы ким чыкъар экен?
– Мусаны динълегенимиз дайын, сени де динълейджекмиз. Алламыз олгъан РАББИ Мусанен олгъаны дайын, сеннен де олсун.
Бутюн омрюнъиз девамында сизге къаршы кимсе турып оламайджакъ. Мен Мусанен олгъаным дайын, сеннен оладжагъым. Сенден айырылмам ве сени ташламам.
РАББИ бойнумны урсун! Эгер де бабам санъа къаршы бир ярамай шей тюшюнип чыкъаргъан олса, буны да санъа хабер этерим. Сонъ сени йиберерим, ве сен сагълыкънен барарсынъ. РАББИ, эвель бабама ярдымджы олгъаны киби, санъа да ярдымджы олсун! – деди.