35 Сонъ онынъ пешинден барынъыз. О, келип, меним тахтыма отураджакъ, меним ериме падишалыкъ япаджакъ. Исраиль ве Ехуда ёлбашчылыгъыны япмагъа мен онъа буюрам, – деди.
Бар, Давут падишагъа кир де, онъа бойле айт: «Сен, падиша-эфендилерим, манъа, къулунъа: “Сенинъ огълунъ Сулейман менден сонъ падиша оладжакъ ве тахтыма отураджакъ”, – деп, сёз бермеген эдинъми? Айса не ичюн шимди Адонья тахткъа отурды?»
О: – Эфендилерим! Сен манъа, къулунъа: «Сенинъ огълунъ Сулейман менден сонъ падиша оладжакъ ве тахтыма отураджакъ», – деп, РАББИ-Таалянънен ант этип, сёз бермеген эдинъми?
Анда руханий Цадокъ ве Натан пейгъамбер оны ягънен сюртип, Исраильнинъ падишасы этсинлер ве борулар чалып: «Яшасын Сулейман падиша!» – деп, илян этсинлер.
Ехояда огълу Беная падишагъа джевап берип: – Эфендим падишанынъ Алласы олгъан РАББИ дегени киби олсун, амин!
Давутнынъ тахтына огълу Сулейман кечти. Онынъ укюмдарлыгъы сарсылмады.
– Сен билесинъ ки, падишалыкъ меним къолумда эди, ве бутюн Исраиль мени падиша оладжакъ деп беклей эди. Лякин падишалыкъ меним къолумдан кетип, къардашымнынъ къолуна кечти, чюнки РАББИ оны онъа берди.
Давут къартайып ве яшайышына тойып, огълу Сулейманны Исраильнинъ падишасы этти.
Бойлеликнен, Сулейман бабасы Давут ерине РАББИ берген тахткъа падиша олып отурды. Сулейманнынъ ишлери даима онъундан кельди, бутюн Исраиль онъа бойсунды.
«Мен Падишаны сайлап, мукъаддес Сион дагъымда оны ерлештирдим», – дейджек.