34 Анда руханий Цадокъ ве Натан пейгъамбер оны ягънен сюртип, Исраильнинъ падишасы этсинлер ве борулар чалып: «Яшасын Сулейман падиша!» – деп, илян этсинлер.
Авишалом, бутюн Исраиль къабилелерине гизли хаберджилерни ёллап: – Бору сеслерини эшиткенде: «Авишалом Хевронда падиша олды», – денъиз, – деди.
Ехуда акъайлары келип, Давутны Ехуда къабилесине падишалыкъ этмеге ягънен сюрттилер. Давуткъа Явеш-Гилад сакинлери Шаулны дефн эткенлери акъкъында хабер эттилер.
Эписи Исраиль акъсакъаллары Давут падишагъа Хевронгъа кельгенде, РАББИнинъ огюнде онен мукъавеле япты, оны ягънен сюртип, бутюн Исраильнинъ падишасы этти.
О, шимди бир талай бугъа, тана, къой-эчки сойып, падиша огъулларынынынъ эписини, орду башлыкъларыны ве руханий Авиатарны давет этти. Олар шимди онынъ огюнде ашай-ичелер ве: «Яшасын Адонья падиша!» – дейлер.
Сонъ онынъ пешинден барынъыз. О, келип, меним тахтыма отураджакъ, меним ериме падишалыкъ япаджакъ. Исраиль ве Ехуда ёлбашчылыгъыны япмагъа мен онъа буюрам, – деди.
Руханий Цадокъ Корюшюв Чадырындан зейтюн ягъына толу бойнузны алып, Сулейманны ягълады. Сонъ бору чалдылар, ве бутюн халкъ: «Яшасын Сулейман падиша!» – деп къычырды.
Нимший огълу Ехуны исе Исраиль падишалыгъына ягънен сюрт. Авел-Мехола шеэринден олгъан Шафат огълу Эль-Ясаны озюнънинъ еринъе пейгъамберликке ягънен сюрт.
Руханий, падишанынъ огълуны чыкъарып, онъа падиша таджыны ве шаатлыкъ безеклерини берди. Олар оны падиша япты ве зейтюн ягъынен сюрттилер. Эр кес эль чырпып: «Яшасын падиша!» – деп къычырды.
Бакъса, не корьсюн: падиша, адетке коре, дирек янында турмакъта, онынъ янында башлыкълары ве боразан чалгъанлар да бар. Бутюн халкъ шенълене, боразан чалалар. Аталья урбаларыны йыртып: «Хаинлик! Хаинлик!» – деп къычырды.
Сонъ олар ашыкъып турдылар, эр бири урбасыны алып, мердивен басамакъларына тёшеди, бору чалдылар ве: – Еху падиша олды! – деп илян эттилер.
Зейтюн ягъынен толу савутны ал да, онынъ башына тёк ве бойле айт: «РАББИ бойле дей: Сени ягънен сюртип, Мен сени Исраиль падишасы этем». Сонъ къапуны ач да, беклемейип къач, – деди.
Еху турып эвге кирди. Яш пейгъамбер онынъ башына зейтюн ягъыны тёкти ве: – Исраильнинъ Алласы олгъан РАББИ бойле дей: Сени ягънен сюртип, Мен сени РАББИнинъ халкъы олгъан Исраильнинъ падишасы япам.
Сонъ падишанынъ огълуны чыкъарып, онъа падиша таджыны ве шаатлыкъны бердилер ве оны падиша яптылар. Ехояда ве онынъ огъуллары оны зейтюн ягъынен сюрттилер ве: «Яшасын падиша!» – деп къычырдылар.
Халкълар шамата къопарды, падишалыкълар озь ерлеринден кочьти. Алла сес берди, ве дюнья ирип кетти.
– Мен, РАББИ, месихимни Корешни сагъ къолундан тутам, онынъ огюнде миллетлерни бойсундырам, падишаларнынъ къолларындан укюмни тартып алам, огюнде къапуларны ачам, араба къапуларыны къапатмайым. РАББИ Корешке бойле дей:
Назарет шеэринден олгъан Исаны Алла Мукъаддес Рухнен ве къудретнен ягълады. Сонъ О, чокъ яхшы шейлер япып ве Шейтан ургъанларнынъ эписини тедавийлеп юре эди. Исанен берабер Алланынъ Озю эди.
Сонъ Смаил зейтюн ягъына толу савутны алып, оны Шаулнынъ башына тёкти, оны опьти ве: – Мына, РАББИ сени ягънен сюртип, Озюнинъ мирасынынъ укюмдары эте.
Смаил бутюн халкъкъа: – РАББИ кимни сечип алгъаныны коресизми? Халкънынъ арасында онъа тенъ кельген ёкъ, – деди. О заман бутюн халкъ: – Яшасын падиша! – деп къычырды.
– Йишайны да къурбангъа чагъыр. Мен санъа не япмакъ кереклигини косьтеририм. Мен санъа айткъан адамны ягънен ягъларсынъ.