31 Бат-Шева падишагъа ергедже эгилип: – Падиша-эфендилерим Давут даима яшасын! – деди.
Шаул огълу олгъан Ёнатаннынъ огълу Мефивошет, Давуткъа келип, бет устюне йыкъылып, урьметини бильдирди. Давут: – Мефивошет! – деди. – Э, мына мен, сенинъ къулунъым, – деди Мефивошет.
О, шимди бир талай бугъа, тана, къой-эчки сойып, падиша огъулларынынынъ эписини, орду башлыкъларыны ве руханий Авиатарны давет этти. Олар шимди онынъ огюнде ашай-ичелер ве: «Яшасын Адонья падиша!» – дейлер.
Падишагъа бойле дедим: – Эбедиен яшасын падиша! Мен гъамлы олмайыммы? Баба-деделеримнинъ къабирлери олгъан шеэр бозулгъан, шеэр къапулары атеште якъылгъан.
Падишанынъ буюргъанына бойсунып, сарай къапусы янында отургъан падишанынъ эписи хызметчилери Хаманнынъ огюнде тиз чёке ве бель буке эдилер. Мордекъай исе не тиз чёкти, не де бель букти.
– Падиша! Эбедий яша! Къулларынъа тюшюнъни айт, ве биз онынъ манасыны тарифлермиз, – дедилер.
Олар: – Падиша, эбедий яша!
Падишанынъ анасы огълунынъ ве онынъ мырзаларынынъ сеслерини эшитип, зияфет эвине кирди ве бойле деди: – Падиша, эбедий яша! Тюшюнджелеринъ сени къоркъузмасын, чырайынъ да ап-акъ кесильмесин!
Даниял падишагъа: – Падиша! Эбедий яша!
Сонъра бу баш везирлер ве виляетлер башлыкълары падишагъа сюрюнен келип, онъа: – Дарьявеш падиша! Эбедий яша!
Сонъунда багъ саиби: «Огълумдан утанырлар», – деп, оларнынъ алдына озь огълуны ёллады.
Бойлеликнен, эр биринъиз озь апайларынъызны, озюнъизни киби, севинъиз. Апай исе озь акъайыны урьмет этсин.
Бизим бабаларымыз эпимизни тербиелей эди, ве биз оларны урьмет эте эдик. О алда, биз рухларнынъ Бабасына итаат этмеге керекмиз. Ойле япсакъ, яшайджакъмыз.
Огълан бала кетти. Давут исе дженюп тарафындан котерильди, учь кере бетини ерге тийгизип, эгилип селямлашты. Сонъ экиси къучакълашып-опюшип агъладылар, факъат Давут бетер агълады.
Давут шу сёзлерни айтып, озь адамларыны токътатты, Шаулгъа къол котермеге ёл бермеди. Шаул турды да, къобадан ёлгъа чыкъты.