9 Базылары тюшюнгенине коре, Рабби берген сёзюни беджермеге вакъытны узата. Лякин О, вакъытны узатмай. Аксине, О, ич кимсенинъ ёкъ оладжагъыны истемей, эписи тёвбе этсин деп, бизни чокъ сабырнен беклей.
Бабаларымыз киби инат ве исьянджы, юреклери вефалы олмагъан, рухлары Аллагъа садыкъ олмагъан несиль олмасынлар.
Бу – Алланынъ санъа эмири. Сен буны япсанъ, чыдап олурсынъ. Бутюн халкъ исе къанаатленип, озь ерине эсен-аман къайтыр.
Ялварам, оларнынъ бу гуналарыны багъышла. Багъышламасанъ, адымны Сенинъ Китабынъдан силип ташла, – деди.
Адам достунен лаф эткен киби, РАББИ де Мусанен юзьме-юзь лаф эте эди. Сонъ Муса ордугъа къайта эди, онынъ яш ярдымджысы Нуннынъ огълу Ехошуа Чадырда къала эди.
РАББИ Мусанынъ юзю огюнде кечти ве бойле илян этти: – РАББИ, РАББИ! Аджыгъан, эйилик эткен, тез ачувланмагъан, пек мераметли ве ишанчлы олгъан Алла!
Яман ишлер тез суд этильмез. Бунынъ ичюн инсан огъуллары яманлыкъ япмагъа къоркъмаз.
Онынъ ичюн РАББИ сизлерге мерамет эйлемеге истеп, беклей, турып, сизлерни аджыйджакъ. РАББИ – адалетли суд эткен Алладыр, Онъа ишангъан эр кес бахтлыдыр.
Догърулыгъымны якъынлаштырдым, энди о узакъ дегиль, къуртарышым кечикмейджек. Сионгъа къуртулышны, Исраильге дюльбер шуретимни береджегим.
Оларгъа шойле джевап бер: «Озюмнен ант этем, – дей РАББИ-ТААЛЯ. – Мен гунакярнынъ олюмини истемейим, амма онынъ ярамай ёлларындан къайтып, яшайджагъыны истейим. Къайтыныз! Озь яман ёлларынъыздан къайтынъыз! Исраиль халкъы, сиз ольмек керексинъизми?»
Сени адамлардан къуваджакълар. Сен кийик айванларнен берабер яшайджакъсынъ. Санъа, огюзге киби, от ашатаджакълар. Алла-Тааля адамларнынъ падишалыгъына акимдарлыкъ эткенини ве оны истегенине бергенини сен анъламагъандже, устюнъден еди йыл кечеджектир!»
Руянынъ ерине келеджек вакъты даа кельмеди. О, сонънынъ келеджегини бильдире ве ялан дегиль. Эгер кечикип кельген дайын олса биле, эписи бир бекле, – о, мытлакъа оладжакъ.
Бундан гъайры, вакъыт не олгъаныны билинъиз. Энди сизге юкъудан уянмакъ вакъты кельди. Биз иман эткен вакъыткъа коре, шимдики вакъытта къуртулышымыз якъынджадыр.
Гедже кечеята, куньдюз якъынлашты. Шунынъ ичюн къаранлыкъ ишлеринден вазгечип, ярыкъ силяларыны алайыкъ.
Алланынъ сынъырсыз яхшылыгъы, мерамети ве буюк сабыры сизлер ичюн ич бир шей дегильми? Онынъ эйилиги сизни тёвбеге кетиреяткъаныны анъламайсынъызмы?
Бельки, гъазабыны косьтермеге ве къудретини бильдирмеге истеп, Алла чокъ сабыр этип, гъазабынен ёкъ этеджек базыларына (демек, гъазап савутларына) чыдай эди.
Амма Иса Месих эписинден эвель манъа буюк сабыр косьтерсин деп, манъа мерамет этильди. Шу Онъа иман этеджеклерге, эбедий омюр тападжакъларгъа орьнек олсун.
О, эписи адамларнынъ къуртуладжагъыны ве акъикъатны биледжегини истей.
– Даа бираз, аз вакъыттан сонъ, келеяткъан Бирев келеджек ве кеч къалмайджакъ.
Бир заманда, Нух сандыкъны къураяткъан куньлерде, Алла сабырнен беклеген вакъытта, олар боюн эгмегенлер. О сандыкъта аз адам, яни секиз джан сувдан къуртулгъанлар.
О, бизге къыйметли ве улу ваделерни багъышлады. Бойлеликнен, яман истеклер себептен дюньяда булунгъан бозукълыкътан къачкъан сонъ, сиз оларнынъ ярдымынен Алланынъ табиатына къошулмагъа имкян алдынъыз.
ве Раббининъ буюк сабырыны къуртулыш деп сайынъыз. Севимли дин къардашымыз Павел де онъа берильген икметнен сизлерге айны шуны язды.
Онъа тёвбе этмек ичюн вакъыт бердим, амма о, ороспулыгъындан тёвбе этмеге истемеди.