14 Козьлери ороспулыкъкъа толалар, токътамайып гуна япалар. Олар зайыф адамларны ёлдан уралар; юреклери къызгъанчлыкъны яхшы огренгенлер. Олар – лянет балаларыдыр.
Табанларым ёлуны джойгъан, юрегим козьлеримнинъ артындан кеткен, къолларыма кирли бир шей япышкъан олса,
Эгер юрегим бир къадыннынъ артындан кеткен олса, башкъа адамнынъ къапусы янында пусып отургъан олсам,
Яшайыш ёлуны о ич тюшюнмей, ёллары насыл саллангъаныны о озю бильмей.
Бойле апайларнынъ дюльберлиги сени ёлдан урмасын, бакъышлары сени тутмасынлар.
Ювунынъыз, темизленинъиз, яман ишлеринъизни козьлеримден узакълаштырынъыз, яманлыкъ этмектен вазгечинъиз.
– Къылычым кокте тойгъандже ичти, энди де Эдомгъа тюшеджек, ёкъ этиледжек халкъны джезалайджакъ, – дей РАББИ.
Анда тек къыскъа вакъыт яшагъан балалар, омюрининъ куньлери толмагъан къартлар олмайджакъ. Юз яшында ольгенни яш огълан деп, саяджакълар, юз яшыны толдурмагъан исе лянетли сайыладжакъ.
Хушлу озь терисининъ тюсюни, леопард озь лекелерини денъиштирип олурмы? Сизлер де, яманлыкъ япмагъа огренип, яхшылыкъ япып олурсынъызмы?
Оларгъа айт: – РАББИ-ТААЛЯ шойле дей: Сиз эр кеснинъ билегине багъ ясайсыз, башларына чешит узунлыкъта марамалар тикесиз, инсанларнынъ джанларыны къапкъангъа тутмагъа тырышасыз. Сизни беля алсын! Халкъымнынъ джанларыны тутып да, озь джанларынъызны сагъ къалдыраджакъсызмы?
Эй, йыланлар сойлары! Сиз яман олып, яхшы сёзлерни насыл айтып олурсынъыз? Адамнынъ юрегинде не олса, оны тили айта!
Сонъ сол тарафындакилерине: – Эй, лянетлилер! Ёкъ олунъ козюмден! Шейтангъа ве онынъ мелеклерине азырланылгъан эбедий атешке тюшюнъиз!
Мен исе сизге айтам: ким бир къадынгъа бозукъ ниетнен бакъса биле, гонълюнде о къадыннен гуна ичине энди баткъан ве садыкълыгъыны бозгъан.
Ялан месихлер ве ялан пейгъамберлер пейда олып, имкяны олса, сайлангъанларны биле ёлдан урмакъ ичюн, аджайип шейлер япаджакълар ве бельгилер косьтереджеклер.
Сиз бир-биринъизден шереф алмагъа бегенесиз, лякин бирден-бир Алланынъ шерефини къазанмагъа арекет этмейсиз. Шу алда насыл этип иман этеджексиз?
Бойле адамлар Раббимиз Иса Месихке дегиль, озь къурсакъларына хызмет этелер ве темиз юрекли адамларны татлы сёзлернен ве ялтакълыкънен алдаталар.
Аранъызда тюрлю фикирлер олмакъ керек, ве вакъыт оларны сынап косьтереджек.
Бир вакъытлары биз эпимиз де бойле адамларнынъ арасында беден истеклеримизге коре яшай эдик, беден ве юрек истеклерини беджере эдик ве эбет, башкъалары киби, Алланынъ джезасына ляйыкъ эдик.
Сонъ бизлер сабийлер киби олмайыкъ, эр тюрлю огретювлерге берильмейик, далгъалар киби, анда-мында атылмайыкъ, адамларнынъ айнеджилигине ве оларнынъ бизни ёлдан урмагъа ялан ниетлерине де берильмейик,
Озь истегинен озьлерини алчакъ къоймакътан ве мелеклерге табынмакътан кейф тапкъан адамлар сизинъ мукяфатынъызны алмасын. Олар озь корьген руялар акъкъында фикир этелер, озь адам акълынен бошуна макътаналар.
Онынъ акъылы экиге болюнген, о, бутюн ишлеринде де буны, де башкъасыны истей.
Къопай ве бош лафларны эткенде, олар адамларны беден истеклерине ве бозукълыкъкъа чекелер ве янълыш ёлунда яшагъанлардан энди къачып къуртулгъанларны алдатып къолгъа кечирелер.
Олар къызгъанчлы олгъанындан, ялтакъ сёзлернен сизни къапкъангъа тутаджакълар, амма оларнынъ джезасы чокътан берли азыр тура, оларнынъ олюми де кеч къалмаз.
О, шунынъ акъкъында бутюн мектюплеринде айта. Оларда анъламагъа агъыр олгъан шейлер бар, ве окъумыш олмагъан ве къатты турмагъан адамлар, башкъа Языларны бозгъанлары киби, оларны да бозып анълаталар ве бойле этип, олюмине якъынлашалар.
Дюньядаки эр шей: беден истеклери, козьлер истеклери, зенгинликнен макътанув, – Бабадан дегиль, лякин дюньядандыр.
Оларнынъ алы беля! Олар Хаиннинъ ёлундан кетмектелер, Белам киби, акъча къапкъанына тюшелер, Къорахкъа ошап, исьян ичюн гъайып олалар.
Буюк аждерха, Иблис ве Шейтан адыны ташыгъан, бутюн дюньяны алдатып ёлдан ургъан къадимий йылан ер юзюне ташланды. Ер юзюне онынъ мелеклери де ташландылар.