4 О, бизге къыйметли ве улу ваделерни багъышлады. Бойлеликнен, яман истеклер себептен дюньяда булунгъан бозукълыкътан къачкъан сонъ, сиз оларнынъ ярдымынен Алланынъ табиатына къошулмагъа имкян алдынъыз.
Алла оларны огъуллыкъкъа алды, оларгъа Озь Шуретини косьтерди, васиетлерини ве Къанунны берди, ибадет этмеге огретти ве ваделерини берди.
Алла не къадар сёз берген олса, Месих эбет-эбет эр бир шейни ерине кетирди. Шунынъ ичюн биз Аллагъа шукюр этип, Месихнинъ Адынен «Амин» деймиз.
Биз эпимиз ачыкъ бетнен Раббининъ шуретине бакъамыз, оны, кузьгю киби, косьтеремиз ве шуретимизни чокълаштырып, Раббининъ Рухунен Онъа ошап денъишемиз.
Шунынъ ичюн оларнынъ арасындан чыкъынъыз, олардан айрылып кетинъиз, – дей Рабби. – Арам шейлерге токъунманъыз. О вакъыт Мен сизлерни къабул этерим,
Ибраимге ве онынъ эвлядына ваделер берильген эдилер. «Эвлятларынъа» айтылмагъан эди, чокълукъ акъкъында айтылмады, аксине, бир эвляды акъкъында киби: «Сенинъ эвлядынъа», – айтылгъан эди. Бу эвлят – Месихтир.
Озь беден истеклерини япкъан адам озь беденинден олюм алыр. Рухнынъ истеклерини япкъан адам исе Рухтан эбедий аятны алыр.
ве, эпимиз иманда ве Алланынъ Огълуны бильгенимизде бирликке кельмегендже ве пишкин бир адам олмагъандже, бойле олур.
ве янъы адамнынъ табиатыны алдынъыз; о, бильги ярдымынен Яратыджынынъ къыяфетине коре янъы ола.
Бабаларымыз бизни къыскъа вакъыт ичинде озь истегенине коре тербиелей эдилер. Алла исе, бизнен Озь азизлигини пайлашмакъ ичюн, бизни файдамызгъа тенбиелей.
Шу себептен Месихнинъ ярдымынен янъы васиет ерине кельди. Месих биринджи васиет заманында япылгъан гуналарына одеме этмек ичюн, ольди. Онынъ олюми себебинден Алла чагъыргъан адамлар О сёз берген эбедий мирасны алмакъ мумкюнлер.
Лякин беля куньлеринде тул къадынларны ве оксюзлерни бакъсанъыз ве бу дюньянынъ арамлыкъларындан сакълансанъыз, сизинъ диндарлыгъынъыз Алла Бабанынъ козю огюнде темиз ве къусурсыз оладжакъ.
Симон Пётр, Иса Месихнинъ къулу ве эльчиси, – Алламызнынъ ве Къуртарыджы Иса Месихнинъ догърулыгъына коре сизнен берабер къыйметли имангъа кельгенлерге:
Лякин Алла берген сёзюне коре, биз янъы ерни ве янъы коклерни – догърулыкъ булунгъан ерни беклеймиз.
Базылары тюшюнгенине коре, Рабби берген сёзюни беджермеге вакъытны узата. Лякин О, вакъытны узатмай. Аксине, О, ич кимсенинъ ёкъ оладжагъыны истемей, эписи тёвбе этсин деп, бизни чокъ сабырнен беклей.
Онынъ бизге берген сёзю будыр – эбедий омюрдир.
Севгили достларым, шимди биз Алланынъ балаларымыз! Лякин келеджекте не оладжагъымыз шимди даа белли дегиль. Биз тек шуны билемиз ки, О, пейда олгъанда, биз Онъа ошайджакъмыз, чюнки Оны, О олгъаны киби, кореджекмиз.