26 Сенинъ Адынъ эбедиен улу олсун, адамлар айтсынлар ки: «Ордуларнынъ РАББИси – Исраильнинъ Алласы». Сенинъ къулунъ Давутнынъ сюлялеси эр вакъыт Сенинъ огюнъде олсун.
Ибраим Аллагъа: – Ич олмагъанда, Исмаил Сенинъ огюнъде яшасын! – деди.
Шимди де, РАББИ-Тааля, манъа ве меним союма берген сёзюнъни эбедиен тут, айткъан шейлеринъни яп.
Акъшам къурбаны кетирильген вакъыт кельген сонъ, Ильяс пейгъамбер къурбан ерине якъынлашты ве: – Я РАББИ! Ибраимнинъ, Исхакънынъ ве Исраильнинъ Алласы! Бугунь эр кес Исраильде тек Сен Алла олгъанынъны бильсин! Мен къулунъ олгъанымны, Сенинъ буюргъанынъны беджергенимни эр кес бильсин!
Эшит мени, РАББИ, эшит мени! Шу халкъ Сенинъ керчек РАББИ ве Алла олгъанынъны анъласын. Сен оларнынъ юреклерини кене Озюнъе чевир, – деди.
Мен инандым, шунынъ ичюн лаф этмеге башладым: «Чокъ азап чектим».
Тек О, меним къаям, къуртулышым, Одыр меним къалем, энди мен ич тепренмем.
Дуваны бойле окъунъыз: Бизим Коклердеки Бабамыз, Сенинъ Мукъаддес Адынъны эр кес сайсын!
Эй, Баба, Озь Адынъны шерефле! Иса буны айткъанынен, коктен: – Мен оны шерефледим ве даа шерефлейджегим, – деген сес кельди.