32 Авнерни Хевронда дефн эттилер. Давут онынъ къабири янында пек агълады, бутюн халкъ да агълады.
Шаул ве онынъ огълу Ёнатан, РАББИнинъ аскерлери ве башкъа Исраильнинъ огъуллары къылычтан ольгенлери ичюн, Давут адамларынен акъшамгъадже окюр-окюр агълашты ве бир шей ашамай-ичмеди.
Падиша буны эшиткенде, юрегини къан басты. Араба къапунынъ устюндеки одагъа кирип агълады. Анда кеткенде: – Огълум Авишалом! Огълум, огълум Авишалом! Сенинъ еринъе мен ольгейдим! Авишалом огълум, ах, огълум! – деди.
Сонъ Давут аскерлерине оларны ольдюрмеге, къолларыны-аякъларыны кесмеге, джесетлерини исе Хевронда тыйнакънынъ устюнде асмагъа эмир этти. Иш-Бошетнинъ башы исе Хевронда, Авнернинъ къабиринде дефн этильди.
Бу да джезаланаджакъ шей олур эди, чюнки о вакъыт Юдже Алладан вазгечир эдим.
Мени кореджек козю олмагъан адам белягъа огърагъанда, мен къувандыммы? Яманлыкъ онъа кельгенде, севинчнен къычырдыммы?
Душманынъ йыкъылгъанда, къуванма, о сюрюнгенде, юрегинъ севинмесин.
Давут ве адамлары яйгъара котерип, агълап башладылар, кучю къалмагъандже агъладылар.