12 Сонъ Авнер озь адындан Давуткъа эльчилерни бойле сёзлернен йиберди: – Бу ерлер менимкидир. Меннен мукъавеле яп, ве мен бутюн Исраильни сенинъ тарафынъа чевирмек ичюн санъа къол тутарым.
Бойле этип, о, бутюн Ехуда халкъынынъ урьметини къазанды, эр кес бир адам киби бу къарарны къабул эттилер ве: – Адамларынънен берабер къайт, – деп хабер йибердилер.
Эписи исраиллилер падишагъа келип: – Не ичюн агъа-къардашларымыз Ехуда акъайлары сени алып къачтылар ве сени, падиша, сойларынънен ве мал-мулькюнънен берабер ве бутюн адамларынъны Иордан озенинден кечирдилер? – деп сорадылар.
Сен сенден нефретленгенлерни севесинъ ве сени севгенлерден нефретленесинъ. Команданлар ве аскерлер санъа ич бир шей олмагъаныны бугунь косьтердинъ. Мен бугунь бойле шейни анъладым: эгер Авишалом сагъ къалып, биз эпимиз ольген олсакъ, санъа даа гузель олур эди.
Иш-Бошет Авнерге къаршы бир шей айталмады, чюнки ондан пек къоркъты.
Давут: – Яхшы. Мен сеннен мукъавеле япарым, лякин бир шартым бар. Эгер меннен корюшмеге кельгенде, Шаул къызы Микъалны озюнънен берабер кетирмесенъ, меним огюме кирмезсинъ, – деди.
Авнер Давуткъа: – Мен турып кетейим, эфендим падишагъа бутюн Исраиль халкъыны топлайым, олар да сеннен мукъавеле япарлар. Сен джанынъ истегени киби оларгъа падишалыкъ япарсынъ, – деди. Давут Авнерни йиберди, ве Авнер эсен-аман кетти.
Авнер Хевронгъа къайтып кельгенде, Ёав оны юзьме-юзь лаф этеджек киби къапудан кирсетти ве анда къурсагъына къылыч саплады. Бойлеликнен, Ёав озь къардашы Асаэл ичюн Авнерни ольдюрди.
Падиша хызметчилерине: – Билинъиз ки, бугунъ Исраильнинъ ёлбашчысы ве къараман акъай ольди, – деди.
Джаным Санъа япышты, Сенинъ онъ къолунъ мени къатты тута.