22 Аравна Давуткъа: – Падиша-эфендим нени алмагъа истесе алсын, къурбаныны чалсын. Мына санъа бутюнлей якъмакъ ичюн туварлар, арман тахталары ве огюз екильген шейлерни де одунгъа ал, – деди.
– Ёкъ, эфендим! Мени динълесе: мен санъа тарланы берейим, устюндеки къобаны да санъа берейим, халкъымнынъ козю огюнде оны санъа бахшыш этейим. Кечинген апайынъны дефн эт.
Эль-Яса кетип, эки бугъаны алып сойды, чифт бугъанынъ этини къавурды, адамларгъа даркъатты. Олар ашадылар. Озю исе турып кетти ве Ильяскъа хызмет этип башлады.
Давут Орнангъа бойле деди: – Манъа арманнынъ ерини бер, мен мында РАББИге къурбан ерини къураджагъым. Манъа оны толу фиятына сат, о вакъыт халкъны гъайып эткен хасталыкъ ёкъ оладжакъ, – деди.
Шу къаянынъ тёпесинде кереги киби Алланъ олгъан РАББИге къурбан ерини къур. Экинджи бугъаны алып, къурбан чал ве бутюнлей якъ, одуны исе сен бычкъан Ашера тереклери олсун, – деди.
Араба Бет-Шемешли Ехошуанынъ тарласына келип токътады. Мында буюк бир таш бар эди. Халкъ арабаны одунгъа парчалады, сыгъырларны сойып, РАББИге къурбан чалып, бутюнлей якъты.