1 Мына Давутнынъ сонъки сёзлери: – Бу – Йишай огълу Давутнынъ сёзлери. РАББИ юксельткен адам, Якъупнынъ Алласынынъ Месихи, Исраильнинъ татлы сес йырджысы бойле айта:
Якъуп огъулларыны чагъырып, бойле деди: – Топлашынъыз, сизлернен келеджекте не оладжагъыны сизге хабер этеджегим.
Аякъларымны джейран киби тез япа, мени юксеклерге къоя.
Сен Озь падишанъны къуртарасынъ, Озь Месихинъе Давуткъа ве эвлятларына эбедиен севгинъни косьтересинъ!
Шу куню Давут биринджи кере Асафкъа ве къардашларына РАББИге шукюр йырыны берди.
Онъа йырланъыз, Онъа чалгъы чалынъыз, бутюн аджайип япкъанлары акъкъында айтынъыз!
«Мен Падишаны сайлап, мукъаддес Сион дагъымда оны ерлештирдим», – дейджек.
Уянгъанда тюш насыл унутылса, Сен, я РАББИ, уянып, оларны, руя киби, ёкъ этеджексинъ.
Арфада чалып йырлайсыз, Давут киби, чалгъы алетлеринде чалгъанынъызны тюшюнесиз.
Мына, Зебур китабында Давут озю бойле деген:
Сонъ оларгъа шойле деди: – Мен даа сизнен берабер олгъанда, Мусанынъ Къанунында, Пейгъамберлернинъ Языларында ве Зебур китабында Меним акъкъымда язылгъанларнынъ эписи беджерильмек керектир, дей эдим.
Ольмезден эвель, Алланынъ адамы Муса Исраиль огъулларына багъышлавлар тилеп,
Ичинъизде Месихнинъ сёзю бутюн зенгинлигинен яшасын. Бутюн икметнен бири-биринъизни огретинъиз ве тенбиеленъиз; сизинъ юреклеринъизде Аллагъа зебурлар, макътав йырлары ве рухий тюркюлерни миннетдарлыкънен йырланъыз.
Эгер аранъыздан бириси чекишсе, дува этсин. Эгер бириси бахтлы олса, макътавлар йырласын.
Давут Ехудада ерлешкен Вифлеемден олгъан эфратлы Йишайнынъ огълу эди. Йишайнынъ секиз огълу бар эди. О, Шаулнынъ заманларында къартлыгъына етти ве акъайларнынъ арасындаки къартларнынъ бириси эди.
кулип: – Шаул бинълерни енъди, Давут исе – он бинълерни! – къычырып дедилер.
РАББИ Онъа къаршы чыкъкъанларны ер юзюнден силир, оларгъа коклерден РАББИнинъ гудюрдиси энер. РАББИ бутюн дюньяны суд этер. Озю къойгъан падишасына кучь берер, Озю сайлагъан Месихни къуветнен пекитип, шуретлер.