9 Бурнундан тютюн чыкъты, агъзындан эр шейни ёкъ этиджи атеш фышкъырды, алевленген комюр сепильди.
Онынъ огюнде йылтырагъан нур джайылды, Ондан эр шей комюр киби алевленди.
РАББИнинъ къоркъунчлы сесинден, Онынъ ачувлы нефесинден денъизнинъ сув башы ачылды, ер юзюнинъ темеллери корюнди.
Алла уфюрер ве оларны гъайып этер, гъазабы эсер, ве олар ёкъ олур.
Агъзымдан чыкъкъан сёзлернен, юрегимден кечкен тюшюнджелернен разы ол, я РАББИ! Сен – меним таянгъан Къаям ве Къуртарыджымсынъ!
РАББИнинъ Къануны мукеммельдир, о, джангъа кучь бере. РАББИнинъ шаатлыгъы догърудыр, о, саде адамгъа акъыл бере.
Синай дагъы, онынъ устюне атеш ичинде РАББИ энгени ичюн, бутюнлей тютей эди. Ондан чыкъкъан тютюн собадан чыкъкъан тютюн дайын эди, бутюн дагъ кучьлю къалтырай эди.
Байыр тёпесинде олгъан Алланынъ Шурети исраиллилерге алевленип янгъан атеш киби корюне эди.
Бакъынъыз, РАББИнинъ Ады узакътан келе, гъазабы къайнай, атешине чыдамагъа чареси ёкъ, агъзы ачув толу, тили – якъыджы атеш кибидир.
Къурбан атеши чокътан азырланды, падишаны терен чукъурдаки буюк атеш беклей. Атешинде одуны пек чокъ. РАББИнинъ уфюрмеси, янгъан кукюрт киби, оны туташтыраджакъ.
Сени душманларынъа, сен бильмеген мемлекетке ёллайджагъым; гъазабымнынъ алеви туташты, атеш киби, санъа къаршы янып башлады.
Шунынъ ичюн РАББИ, Ордуларнынъ Алласы бойле дей: – Бойле сёзлер айткъанлары ичюн, сёзюм агъзынъда атеш оладжакъ, бу халкъны да одун киби этеджегим, ве атеш оларны якъып ёкъ этеджек.
Онынъ эмиринен йыкъыджы хасталыкъ келе, Онынъ буюргъанынен ольдюриджи атеш якъа.
Меним гъазабым атеш алевлендирди, онынъ янгъаны олюлернинъ дюньясына ете, о, ер юзюни ве берекетини якъып юта, дагъларнынъ этеклерини якъа.
чюнки бизим Алламыз – эписини якъып ёкъ эткен бир атештир.