49 мени душманларымдан къуртарасынъ. Сен мени манъа къаршы чыкъкъанлардан юксельттинъ, мераметсиз адамлардан къуртардынъ!
Шу арада хушлу да кельди ве: – Козь айдын, падиша-эфендим! Бугунь РАББИ санъа къаршы исьян котергенлерден сени къуртарды, – деди.
О заман Давут анълады ки, РАББИ оны Озь халкъы Исраиль ичюн Исраильнинъ падишасы япты ве онынъ падишалыгъыны буюклештирди.
Я РАББИ, Сени чагъырам, ашыкъ манъа! Сени чагъыргъанда, къулакъ ас ялварувларыма!
Юрегиме яман ишлерге ынтылмагъа ёл берме, яманлыкъ япкъан адамларгъа къошулып, къанунсызлыкъ эйлемесини багъышламайым, оларнынъ татлы ашларыны ашамайым!
Бу улу урбанъда енъиш къазан, акъикъат, алчакъгонъюллик ве адалетни къорчаламакъ ичюн, дженк арабасына чыкъ. Сенинъ онъ къолунъ Санъа аджайип ишлер косьтерир.
Баш чалгъыджы ичюн. Аль-махалат. Давутнынъ маскили.
Онынъ къопкъаларындан сувлар акъаджакъ, урлукълары номай сувда оладжакъ. Оларнынъ падишасы Агъагъдан буюк оладжакъ, онынъ падишалыгъы юкселеджек.
Йыкъылгъанны топракъ тозундан котересинъ, чулсузны чёплюк арасындан чыкъарасынъ, оларны мырзаларнынъ янында отуртасынъ, оларгъа шуретли тахтны мирас оларакъ бересинъ. Ернинъ темелини Сен, РАББИ, къойдынъ, онынъ устюнде дюньяны ерлештирдинъ.