46 Ябанджыларнынъ отьлери патлай, къалтырап, сакълангъан ерлеринден чыкъалар.
РАББИ ер юзюни титретмеге келеджек вакъытта адамлар Онынъ гъазабындан къоркъып, шуретли буюклигинден сакъланып, къая чатлакъларына киреджек, ер чукъурларына тюшеджеклер.
ве РАББИнинъ гъазабындан къоркъып, шуретли буюклигинден сакъланып, къая чатлакъларына киреджеклер, ер дерелерине тюшеджеклер. РАББИ ер юзюни сарсытмагъа келеджек вакъытта ойле оладжакъ.
Эпимиз арам шей киби олдыкъ, догъру ишлеримиз де – кирленген урба кибидир. Биз эпимиз, япракълар киби, соламыз, бизни, ель киби, къабаатларымыз алып кете.
Къармел дагъынынъ тёпесинде сакълансалар, анда да оларны тапып, тутаджагъым. Козюмнинъ огюнден денъизнинъ тюбюнде гизленселер, денъиз йыланына оларны тишлемеге буюраджагъым.
Олар, йыланлар киби, ерде сюйрекленген махлюкълар киби, ер тозуны ялайджакъ. Олар озь пекинген ерлеринден чыкъаджакъ, Алламыз РАББИден къоркъаджакълар. Сенинъ алдынъда олар титрейджек.
Кунеш чыкъып, якъыджы сыджагъынен отларны къурута. Чечекнинъ япракълары тюше, ве дюльберлиги джоюла. Бай адам да бойле, озь ишлери ичинде къуруп къаладжакътыр.
Олар экиси фелестинлилернинъ козю огюнде тургъанда, фелестинлилер: – Мына еудийлер сакъланып отургъан чукъурлардан чыкъалар, – дедилер.