37 Аякъ тюбюмдеки ёлны кениш япасынъ, аякъларыма таймагъа ёл бермейсинъ.
О, мени чаресиз алдан чыкъарды, менден разы олгъаны ичюн, мени къуртарды.
Ерусалим, сен шеэр оларакъ къурулдынъ, къысымларнынъ бирлиги олдынъ!
Олюм йиплери мени сарып алды, акъсызлыкънынъ дерьялары мени зияде къоркъузды.
Баш чалгъыджы ичюн. Телли чалгъы алетлеринде. Давутнынъ зебуры.
Ёлдан кеткенде, аякъларынъа ич бир шей кедер этмейджек, чапкъанда, абынмазсынъ.
Санъа иман эткенлерни догъру ёлда тутасынъ, имансызлар исе къаранлыкъ ичинде гъайып олалар. Инсан озь къудретинен гъалебе къазаналмаз.