30 Сенинъ къуветинънен ордуларны къырам, Алламнен берабер диварларгъа чыкъам.
Алланынъ ёлу къусурсыздыр! РАББИнинъ сёзю къавийдир! Онъа умют багълагъанларнынъ эписини О, къорчалай!
Бир кунь падиша Давут ве онынъ адамлары Ерусалимге ве анда яшагъан евуслыларгъа къаршы сеферге кетти. Евуслылар: «Давут шеэрге киралмаз», – деп тюшюнип, онъа: – Сен мында кирмезсинъ! Топал ве сокъурлар биле сени къувып олурлар! – дедилер.
Амма бизни Севгеннинъ къуветинен биз эр шейни бутюнлей енъемиз.
Манъа кучь берген Иса Месихнинъ ярдымынен эр шейни япып олам.