9 Эписи Исраиль къабилелеринде адамлар давалашып: – Падиша бизни душманларымыздан къорчалады, бизни фелестинлилерден къуртарды, энди исе бу ерден Авишаломдан къачып кетти.
Давут Ерусалимде онынъ янында олгъан хызметчилерине: – Айды, тез-тез къачайыкъ. Авишаломдан къуртарылып оламамыз. О, бизге уджюм этип, чокътан-чокъ зарар кетиреджек, бизни де ольдюреджек, шеэрни де къылычтан кечиреджек, – деди.
Авишаломны алып, дагъдаки терен чукъургъа аттылар, устюни бир оба ташнен къапаттылар. Бутюн исраиллилер исе эр кес озь чадырына къачты.
Бизге падишалыкъ япмакъ ичюн ягънен сюртюльген Авишалом ольди, дженкте эляк олды. Айса шимди не ичюн падишаны кери къайтармагъа керек демейсинъиз? – дей эдилер.
Падиша Гилгалгъа ёл алды, Кимхам да онен берабер кетти. Бутюн Ехуда халкъы ве исраиллилернинъ ярысы падишаны озгъардылар.
Сен мени халкъымнынъ исьянындан къорчаладынъ, тюрлю миллетлерге башлыкъ этмек ичюн, сакъладынъ. Мен бильмеген халкъ манъа хызмет эте,
Давут Баал-Перацимге кетти ве анда фелестинлилерге уджюм этти ве енъди. О: – РАББИ меним огюмде душманларымны сув акъымы дагъыткъаны киби дагъытты, – деди. Шунынъ ичюн шу ернинъ ады Баал-Перацим олды.
Сонъ мен оларгъа: «Кимде алтын бар, оны чыкъарсын», – дедим. Олар алтынларны чыкъарып, манъа бердилер, мен оны атешке ташладым, ве мына бу бузав чыкъты.
Бойле этип, Давут фелестинлини таш сапанынен ве ташнен енъди, урды да, ольдюрди. Къолунда къылычы биле ёкъ эди.
Шаул исе: – Давуткъа айтынъыз: «Падиша къызы ичюн ич бир къалым истемей, ялынъыз юз фелестинлини сюннет этип, падишанынъ душманларындан акътыман алмакъ ичюн, оларнынъ кесильген тери парчаларыны кетир», – деди. Шаул, фелестинлилер Давутны ольдюрир, деген умютте эди.
О, фелестинлилерни енъмек ичюн, озь джаныны аямады, ве РАББИ бутюн Исраильге буюк къуртулыш багъышлады. Сен буны корип, къувана эдинъ. Шимди исе не ичюн къабаатсыз къанны тёкип, гуна ишлеп, Давутны себепсиз ольдюрмек истейсинъ я? – деди.