4 Падиша бетини япып, юксек сеснен: – Огълум Авишалом! Авишалом огълум, ах, огълум! – деп къычыра эди.
Бир кунь Церуя огълу Ёав падишанынъ юреги Авишаломгъа яткъаныны корьди.
Давут исе агълай-агълай Зейтюн дагъына чыкъты. Онынъ башы къапалы эди, озю ялынаякъ кете эди. Онен берабер олгъан адамлар да башларыны къапатып агълай-агълай кете эдилер.
Падиша буны эшиткенде, юрегини къан басты. Араба къапунынъ устюндеки одагъа кирип агълады. Анда кеткенде: – Огълум Авишалом! Огълум, огълум Авишалом! Сенинъ еринъе мен ольгейдим! Авишалом огълум, ах, огълум! – деди.
Адамлар шеэрге яваштан, дженк мейданындан къачкъан киби, утанып кире эдилер.
Ёав падишанынъ эвине кельди ве: – Сен бугунь эписи аскерлеринъни утандырдынъ. Олар исе джанынъны, огъулларынъ ве къызларынъ, апайларынъ ве джариелеринънинъ джанларыны къуртарды!