29 Падиша онъа: – Санъа бутюн буларны манъа айтмагъа кереги ёкъ. Мен санъа къартбабанънынъ тарлаларыны Циванен пайлаштырмагъа эмир этем, – деп айтты.
Бутюн къартбабамнынъ сою сенинъ огюнъде олюм джезасына ляйыкъ олса биле, сен мени озюнънинъ софра башына отурттынъ! Меним санъа, падишагъа шикяет этмеге не акъкъым бар? – деди.
Лякин Мефивошет падишагъа джевап берип: – Падиша-эфендим, сен эсен-аман эвге къайткъанынъ ичюн, Цива эписи тарлаларны алсын, – деди.
Шаулнынъ эвинде Цива адлы бир къул бар эди. Оны Давутнынъ огюне чагъырдылар. Падиша ондан: – Сен Цивасынъмы? – деп сорады. – Э, меним. Сенинъ къулунъ олам, – деди Цива.
– Къоркъма! Ёнатан бабанънынъ хатири ичюн мен санъа бирде-бир яхшылыкъ япарым, Шаул къартбабанънынъ бутюн тарлаларыны санъа къайтарып берерим. Сен меним софрамда эр вакъыт отьмек ашарсынъ, – деди онъа Давут.
Падиша исе, Шаулнынъ къулу Циваны чагъыртып, бойле деди: – Шаулнынъ ве онынъ бутюн къорантасынынъ малы-мулькюни мен эфендинънинъ торунына берем.
Юрегим – къуругъан ве йыкъылгъан от киби, отьмегимни ашамагъа биле унутам.
Эй, Алла, индемей турма, сесинъни кесме, арекетсиз къалма, эй, Алла!
Йыкъылмакътан эвель кибирли юрек озюни юксельте, алчакъгонъюллик артындан исе шурет келе.
Амма меселе сёзлер, адлар ве Къанунынъыз акъкъында олгъаны ичюн, оны озьлеринъиз чезинъиз. Мен бу ишлернинъ къадысы олмагъа истемейим,