21 Церуянынъ огълу Авишай онъа: – РАББИнинъ Месихини лянетлегени ичюн Шимий ольмек керек, – деди.
Давут ве адамлары ёлларыны девам эттилер, Шимий исе дагънынъ кенарындан, оларнынъ къаршысында кетип сёгюне, Давуткъа таш ве топракъ ата эди.
Давут падиша Бахуримге келип еткенде, андан Шаулнынъ союндан олгъан бир адам чыкъты, онынъ ады Шимий, Геранынъ огълу. О сёгюне-сёгюне чыкъты.
Церуя огълу Авишай падишагъа: – Бу еберген копек эфендим падишаны не ичюн сёге? Барып, онынъ башыны кесип алайым, – деди.
РАББИ олгъан Алла не айтаджагъына мен къулакъ асарым. О, Озь халкъынен ве азизлеринен барышыкъ тюзер, амма олар кене ахмакълыкъкъа къайтмасынлар.
Алла акъкъында яман сёзлер айтманъыз, халкъынънынъ башлыгъыны да къаргъаманъыз.
Омюримизнинъ нефеси, РАББИнинъ Месихи чукъурда тутулды; бизлер исе: «Халкъларнынъ арасында, онынъ колеткесинде яшайджакъмыз», – дедик.
Лякин Шаулнынъ урбасындан бир парча кесип алгъаны ичюн, Давутнынъ юреги сыкъылды.
Лякин Давут Авишайгъа: – Оны ольдюрме. Ким, РАББИнинъ Месихине къол котерип, къабаатсыз къалыр? – деди.