12 Сиз меним къардашларымсынъыз, къандаш сой-сопларымсынъыз! Падишаны эвине къайтарув ишинде не ичюн сонъки адамлар олмагъа истейсинъиз?»
Адам: – Бу, меним кемигимден къопкъан кемиктир, джан-джигеримден къопкъан парчамдыр. О, акъайдан алынгъаны ичюн, апай деп адланаджакъ, – деди.
Лаван онъа: – Керчектен де, сен меним кемигим, меним вуджудымсынъ! – деди. Якъуп онда бир ай отурды.
Эписи исраиллилер падишагъа келип: – Не ичюн агъа-къардашларымыз Ехуда акъайлары сени алып къачтылар ве сени, падиша, сойларынънен ве мал-мулькюнънен берабер ве бутюн адамларынъны Иордан озенинден кечирдилер? – деп сорадылар.
Ехуда акъайлары исраиллилерге: – Падиша – бизим якъын союмыз. Сиз бунъа не ичюн ачувланасынъыз? Биз падишанынъ софрасындан ашадыкъмы? Ёкъса ондан бахшышлар алдыкъмы? – дедилер.
Эписи Исраиль къабилелери Давуткъа Хевронгъа келип, онъа: – Биз эпимиз – сенинъ сой-сопларынъмыз.
Ахитув огълу Цадокъ ве Авиатар огълу Ахимелек – руханийлер, Серая – языджы эди.
Бельки, сойдашларымнынъ куньджюлигини къозгъайджагъым ве олардан базыларыны къуртараджагъым.
чюнки биз – Онынъ беден къысымларымыз.
– Шекем сакинлерине айтынъыз: «Сизге не яхшы оладжакъ: сизни Еруббаалнынъ етмиш огълу, я да бир киши идаре этсинми? Унутманъыз ки, мен сизинъ къан-къандан, кемик-кемиктен догъмушынъызым».