10 Бизге падишалыкъ япмакъ ичюн ягънен сюртюльген Авишалом ольди, дженкте эляк олды. Айса шимди не ичюн падишаны кери къайтармагъа керек демейсинъиз? – дей эдилер.
Давут Ерусалимде онынъ янында олгъан хызметчилерине: – Айды, тез-тез къачайыкъ. Авишаломдан къуртарылып оламамыз. О, бизге уджюм этип, чокътан-чокъ зарар кетиреджек, бизни де ольдюреджек, шеэрни де къылычтан кечиреджек, – деди.
Сонъ падиша ве бутюн эвиндекилери онынъ артындан джаяв кеттилер. Эвни бакъмакъ ичюн, падиша он дане джариесини къалдырды.
Ёав онъа: – Сеннен отурмагъа вакътым ёкъ, – деп, элине учь дане мызракъ алып, барды ве эмен терегинде асылгъан ве даа сагъ олгъан Авишаломнынъ юрегине саплады.
Давут падиша руханийлер олгъан Цадокъ ве Авиатаргъа хабер ёллады: – Ехуда акъсакъалларына айтынъыз: «Не ичюн сизлер падишаны эвине къайтарув ишинде сонъки адамлар олмагъа истейсинъиз? Бутюн Исраильде айтылгъан сёзлер манъа келип етти.
Падиша Гилгалгъа ёл алды, Кимхам да онен берабер кетти. Бутюн Ехуда халкъы ве исраиллилернинъ ярысы падишаны озгъардылар.
Эписи Исраиль къабилелеринде адамлар давалашып: – Падиша бизни душманларымыздан къорчалады, бизни фелестинлилерден къуртарды, энди исе бу ерден Авишаломдан къачып кетти.
Менден сорамайып, озьлерине падишаларны къойдылар, хаберим олмайып, башлыкъларыны сайладылар. Кумюш ве алтынларындан озьлерине путлар ясады, шунынъ ичюн де олар гъайып олды.
Олар: – Айдынъыз, барып, шу халкънен дженклешейик! Оларнынъ топрагъыны корьдик. О, пек гузельдир! Не беклеп отурасынъыз? Чокъ созманъыз, сеферге чыкъайыкъ да, шу топракъларны запт этейик!