31 Шу арада хушлу да кельди ве: – Козь айдын, падиша-эфендим! Бугунь РАББИ санъа къаршы исьян котергенлерден сени къуртарды, – деди.
Цадокъ огълу Ахимаац Ёавгъа: – Мен чапайым, падишагъа: «РАББИ сени душманларынъдан къуртарды», – деген хаберни еткизейим, – деди.
Ахимаац къычырып, падишагъа: – Селям! – деп, эгилип бетини ерге тийгизди ве: – Эфендим падиша! РАББИ-Таалянъ санъа къаршы исьян эткенлерни сенинъ къолунъа берди! РАББИге бинъ шукюрлер олсун! – деди.
Падиша онъа: – Чекиль, мында тур, – деди. Ахимаац чекилип, беклемеге башлады.
Къудрет – оларнынъ тарафындадыр. Мен исе Сенинъ джевабынъны беклерим; Аллам – меним сакълангъан ерим!
Падиша, бу терек – сенсинъ! Сен буюк ве къудретли олдынъ. Сенинъ буюклигинъ артты ве кокке етти, акимиетинъ де ернинъ кенарынадже даркъалды.
Я РАББИ, бутюн душманларынъ ёкъ олсун! РАББИни севгенлер исе кунешке бенъзей, кучь толу чыкъкъан кунешке бенъзей! Бундан сонъ 40 йыл девамында мемлекет тынч яшады.