3 Бир вакъыт олар эписи сен ольдюрмеге истеген инсангъа къайтып кельдилер. Шимди де тыпкъы ойле оладжакъ: мен оларнынъ эписини санъа къайтарып берерим, ве бутюн халкъ сагъ-селямет къалыр, – деди.
Авишалом ве эписи Исраиль акъсакъаллары бу сёзлерни пек бегендилер.
Авнер Давуткъа: – Мен турып кетейим, эфендим падишагъа бутюн Исраиль халкъыны топлайым, олар да сеннен мукъавеле япарлар. Сен джанынъ истегени киби оларгъа падишалыкъ япарсынъ, – деди. Давут Авнерни йиберди, ве Авнер эсен-аман кетти.
– Яманларгъа тынчлыкъ-аманлыкъ ёкъ! – дей РАББИ.
– Яманлар тынчлыкъ-аманлыкъны корьмез! – дей Аллам.
Халкъымнынъ джан яраларыны тек сёзде яхшы этелер; «Аманлыкъ! Аманлыкъ!» – дейлер, амма аманлыкъ ёкъ.
Адамлар: «Тынчлыкъ-аманлыкъ ве хавфсызлыкъ», – деп юргенде, о вакъыт олюм оларгъа апансыздан, догъаджакъ къадынгъа агъры киби, келеджек, ве олар ондан къачып кетмейджеклер.