4 Текъоалы къадын, падишагъа кирип, бетинен ерге йыкъылып селямлашты ве: – Падишам, ярдым эт! – деди.
Учюнджи куню Шаулнынъ ордусындан бир адам келе – устюндеки урбасы йыртыкъ, башы устюнде топракъ бар эди. Давуткъа келип, о, бетинен ерге йыкъылып селямлашты.
Ёав бетинен ерге йыкъылды ве падишагъа хайыр тилеп: – Эй, падиша-эфендим, энди къулунъдан мемнюн олгъанынъны билем, чюнки сен меним сёзлеримни динълеп, онъа коре яптынъ, – деди.
Падиша онъа: – Санъа не керек? – деп сорады. О: – Мен тул къадыным, акъайым ольди.
Ахимаац къычырып, падишагъа: – Селям! – деп, эгилип бетини ерге тийгизди ве: – Эфендим падиша! РАББИ-Таалянъ санъа къаршы исьян эткенлерни сенинъ къолунъа берди! РАББИге бинъ шукюрлер олсун! – деди.
Огълан бала кетти. Давут исе дженюп тарафындан котерильди, учь кере бетини ерге тийгизип, эгилип селямлашты. Сонъ экиси къучакълашып-опюшип агъладылар, факъат Давут бетер агълады.
Авигаил Давутны корьгенде, тез-тез эшектен тюшти, онынъ огюнде бетини ергедже тийгизип эгильди.