28 Авишалом, падишаны корьмейип, Ерусалимде эки йыл девамында къалгъан сонъ,
– Ёкъ, – деди Якъуп, – эгер мен сенинъ козюнъде мерамет къазангъан олсам, берген бахшышларымны ал. Сенинъ бетинъни, Алланынъ бетини корьген дайын олдым. Сен мени пек яхшы къаршыладынъ.
Ехуда онъа: – О адам бизге: «Эгер къардашынъыз сизнен олмаса, козюм огюне корюнменъиз», – деп кесен-кес айтты.
Падиша: – О, эвине къайтып кельсин, амма меним огюме кельмесин, – деди. Авишалом эвине къайтып кельди, лякин падишаны корьмеди.
Ёавны падишагъа йибермек ичюн чагъыртты, лякин Ёав онъа кельмеге истемеди. Экинджи кере чагъыртты, лякин о кене кельмеге истемеди.
Сонъ Сулейман оны къурбан еринден кетирмек ичюн адамларны ёллады. О, келип, Сулейман падишанынъ огюнде эгильди. Сулейман онъа: – Бар, эвинъе къайт, – деди.
Падиша адамларны йиберип, Шимийни чагъыртты, онъа: – Озюнъе Ерусалимде эв къур, анда яша, андан бир якъкъа къыбырдама.
Бакъынъыз, бу кучюклерден бирисини биле ред этменъиз. Мен сизге айтам: оларнынъ мелеклери эр вакъыт Меним Коктеки Бабамнынъ огюнде туралар.