27 Авишаломнынъ учь огълу ве бир къызы догъды. Къызынынъ ады Тамар эди. О, дюльбер эди.
Бир кунь акъшам устю Давут, тёшегинден турып, сарайынынъ дамында кезине эди ве дам устюнден бир ювунгъан къадынны корьди. О къадын пек дюльбер эди.
Бу вакъиалардан сонъ Давутнынъ огълу Амнон Тамаргъа севда олды. Тамар – Давутнынъ огълу Авишаломнынъ дюльбер бир къызкъардашы эди.
Авишалом даа сагъ олгъанда, падишалар вадийинде озюне абиде яптырды, «Меним адымны сакълайджакъ огълум ёкъ», – деди ве абидеге озюнинъ адыны берди. Шунынъ ичюн аля бугунь о «Авишаломнынъ Абидеси» деген ад ташый.
– Оларгъа къаршы чыкъаджагъым, – дей Ордуларнынъ РАББИси. – Вавилоннынъ намыны ёкъ этеджегим, сагъ къалгъанларны, эвлятларыны ве несиллерини ольдюреджегим, – дей РАББИ.
РАББИ бойле дей: Бу адамны баласыз оларакъ язынъыз, омюрбилля о огъурсыз оладжакъ. Эвлятларындан ич кимсе бахыт корьмейджек, Давутнынъ тахтында отурмайджакъ, Ехудада бир даа падишалыкъ этмейджек.