26 Сонъ Авишалом: – Ич олмагъанда, къардашым Амнон бизнен барсын, – деди. Падиша: – Онъа сеннен кетмеге кереги ёкъ, – деди.
Лякин падиша Авишаломгъа: – Ёкъ, огълум, агъырлыгъымыз санъа тюшмесин деп, эпимиз бармайджакъмыз, – деди. Авишалом пек яман ялварды, амма падиша бармагъа истемеди ве огълуна огъурлы ёл тиледи.
Лякин Авишалом ялвара-ялвара, ахыры падишанынъ разылыгъыны алды, ве падиша Амнонны ве эписи башкъа огъулларыны йиберди.
Ёав Амасагъа: – Къардашым, яхшысынъмы? – деп, оны опеджек олып, сагъ къолунен сакъалындан тутты.
Авнер Хевронгъа къайтып кельгенде, Ёав оны юзьме-юзь лаф этеджек киби къапудан кирсетти ве анда къурсагъына къылыч саплады. Бойлеликнен, Ёав озь къардашы Асаэл ичюн Авнерни ольдюрди.
Душман лафларынен разылыкъ бере, ичинде исе хиянетликни тюшюне;
Онынъ ичюн Ордуларнынъ РАББИси бойле дей: – Бакъынъыз, оларны иритип сынайджагъым. Халкъыма башкъа не япып олурым?