11 Онынъ огюне, ашасын деп, къойгъанда, Амнон, Тамарнынъ элинден тутып: – Къызкъардашым, кель, меннен ят, – деди.
Эфендисининъ апайы онъа козь ташлады ве: – Меннен ят, – деди.
Амнон Тамаргъа: – Ашны ичери одагъа кетир, мен сенинъ къолунъдан ашарым, – деди. Тамар, пиширген пителерни алып, агъасы Амнонгъа ичери одагъа кетирди.
Бириси башкъасынынъ апайынен ятып, джиренч иш япа, башкъасы утанмайып келининен арамлана, учюнджиси де бабасынынъ къызы олгъан къызкъардашынынъ намусына токъуна.