7 Натан исе Давуткъа: – Шу адам – сенсинъ, – деди. – РАББИ, Исраильнинъ Алласы бойле дей: Мен сени ягънен сюртип, Исраильнинъ падишасы эттим. Мен сени Шаулдан къорчаладым.
Къадын: – Не ичюн сен Алланынъ халкъына къаршы бойле шейлер япасынъ? – деди. – Сен, бу сёзлерни айтып, озюнъ-озюнъни къабаатладынъ, чюнки озюнъ къувалагъан адамны кери къайтармайсынъ.
РАББИ Давутны эписи душманларындан ве Шаулдан къуртаргъан куню Давут РАББИге бу йырны йырлады:
мени душманларымдан къуртарасынъ. Сен мени манъа къаршы чыкъкъанлардан юксельттинъ, мераметсиз адамлардан къуртардынъ!
Шимди къулум Давуткъа шуны айт: «Ордуларнынъ РАББИси бойле дей: Мен сени, халкъыма Исраильге ёлбашчы ол деп, къой сюрюсини отлаткъан еринъден алдым.
Бар да, Еровоамгъа бойле айт: «РАББИ, Исраильнинъ Алласы шойле дей: “Мен сени адий халкъ ичинден юксельттим, Меним халкъыма, Исраильге ёлбашчы этип къойдым.
Ильяс онъа джевап берип: – Исраильге къаза-беля кетирген мен дегиль, амма сен ве бабанънынъ сою! Сиз РАББИнинъ эмирлерини къалдырып, Баалларнынъ пешинден юресинъиз.
Амма мен башкъа шейлернен огърашкъанда, шу адам къачып кетти, – деди. Исраиль падишасы онъа джевап къайтарып: – Сен озюнъ озюнъе къарар чыкъардынъ, – деди.
Пейгъамбер онъа: – РАББИ бойле дей: «Мен олюмге махкюм эткен адамны азат эткенинъ ичюн, сенинъ джанынъ онынъ джаны ерине алынаджакъ, сенинъ халкъынъ онынъ халкъы ерине къыйналаджакъ», – деди.
Баш чалгъыджы ичюн. Давутнынъ зебуры.
Йирмея пейгъамбер бутюн бу сёзлерни Ерусалимде Ехуданынъ падишасы Цидкиягъа айтып берди.
Сени адамлардан къуваджакълар. Сен кийик айванларнен яшайджакъсынъ. Санъа, бугъагъа киби, от ашатаджакълар. Сен коктеки чыкънен сыланаджакъсынъ. Алла-Тааля адамларнынъ падишалыгъына акимдарлыкъ эткенини ве оны истегенине бергенини сен анъламагъандже, устюнъден еди йыл кечеджектир.
Иса къайыкътан чыкъып, чокъ адамларны корьди. О адамларны аджыды ве оларнынъ арасында олгъан хасталарны тедавийледи.
Смаил Шаулгъа: – Ахмакъ шей яптынъ, чюнки Алланъ олгъан РАББИнинъ санъа берильген эмирини беджермединъ. Беджерген олсанъ, РАББИ сенинъ Исраильге япкъан падишалыгъынъны даимий этер эди.
Смаил: – Сен озь-озюнъни пек алчакъ сая эдинъ, лякин Исраиль къабилелерининъ башлыгъы олдынъ, ве РАББИ сени ягънен сюртип, Исраильнинъ падишасы этти.
Смаил ягъ толу бойнузыны алып, Давутны агъаларынынъ козю огюнде ягънен ягълады, ве шу куньден башлап, РАББИнинъ Руху Давутта къуветли эди. Сонъ Смаил Рамагъа кетти.
Шаул: «Давутны диваргъа мыхлап къояйым», – деп тюшюнди ве сюнгюсини Давуткъа атты. Лякин Давут эки кере четке чекильди.
Шаул: «Оны Давуткъа берсем, о, Давуткъа къапкъан олур, ве фелестинлилер оны ольдюрир», – деп тюшюнди. Шаул экинджи кере Давуткъа: – Къызыма эвленип, меннен тувгъан оладжакъсынъ, – деди.
Давут сахрадаки пекитильген ерлерде яшады, сонъ Зиф сахрасындаки дагъларда яшады. Шаул оны эр кунь къыдырды. Лякин Алла Давутны онынъ къолуна теслим этмеди.
Давутнынъ Кеилагъа кельгени акъкъында Шаулгъа еткиздилер, ве Шаул: – Алла Давутны меним къолума теслим этти. О къапу-пенджереси къапалы олгъан шеэрге келип, озю-озюни къапады, – деди.