Йифтах эвине, Мицпагъа къайтып кельди. Оны къаршылап, ойнап, даре чалып къызы келе эди. Бу Йифтахнынъ бирден-бир къызы эди. Башкъа не къызы, не де огълу бар эди.
Шимшонны РАББИнинъ Руху къаплады. Шимшон Ашкелонгъа кетип, анда отуз киши ольдюрди, урбаларыны чыкъарып, тапмаджасыны чезген адамларгъа берди. Сонъ исе пек ачувлы алда бабасынынъ эвине къайтып кетти.
Давут янында тургъан адамлардан: – Шу фелестинлини ольдюрген ве Исраильни масхаралыкътан азат эткен адамгъа не оладжакъ? Тири Алланынъ ордусыны дженклешмеге чагъырмакъ ичюн, ким олгъан бу сюннетсиз фелестинли? – деп сорады.
Сенинъ къулунъ арсланны да, аювны да ольдюре эди. Бу сюннетсиз фелестинлининъ алы да оларнынъ алы киби оладжакъ, чюнки о, Тири Алланынъ ордусыны дженклешмеге чагъыра.
Шаул озюнинъ силя ташыйыджысына: – Къылычынъны чыкъар да, мени ольдюр. Шу сюннетсизлер келип, мени ольдюрмесин, меним устюмден кульмесинлер, – деди. Лякин силя ташыйыджысы бойле япмагъа истемеди, чюнки пек къоркъты. О заман Шаул озь къылычыны алып, къылычынынъ устюне атылды.