О, РАББИнинъ огюнде бир фидан киби, къуру топракътан бир филис киби чыкъты. О, не дюльбер, не де улу эди. Бизлер Оны корьдик, ве корюниши бизни меракъландырмай эди.
– Амма салым топлайыджыларнынъ джаныны агъыртмамакъ ичюн, сен гольге барып балыкъ къармагъы ташла. Биринджи тутулгъан балыкъны алып, агъзыны ачсанъ, бир акъча тапарсынъ. Акъчаны алып, экимиз ичюн оларгъа салым бер, – деди Иса.
Иса онъа: – Тилькилернинъ къобалары бар, коктеки къушларнынъ ювалары бар. Лякин Инсан Огълунынъ башыны ястыкъкъа къойып ятмагъа ери ёкъ, – деп джевап берди.
Бу сонъки куньлерде исе О, бизге Озь сёзлерини Огълунынъ ярдымынен айта эди. Алла дюньядаки эр шейни Озь Огълунен яратып, Онъа бутюн барлыкъны мирас оларакъ берген.