гедже мен янымда олгъан бир къач адамнен берабер турдым. Аллам юрегиме къойгъаныны, Ерусалим ичюн этеджек шейлеримни мен кимсеге айтмагъан эдим. Янымда мен минип кеткен айвандан башкъа айван ёкъ эди.
Мен оларгъа эбедий васиет береджегим, оларгъа бир даа аркъамны чевирмейджегим, эр вакъыт эйилик япаджагъым, Менден ич айырылмасынлар деп, юреклерине къоркъу сачарым.
Эр алда, мен сизлерге мектюп язгъанда, къабаатлыны мейдангъа чыкъармагъа я да къабаатлангъанны къорчаламагъа ниетим ёкъ эди. Лякин Алланынъ огюнде сизлер бизге насыл садыкъ олгъанынъызны косьтермеге истей эдим.
Биз тек Титнинъ кельгенине дегиль, оны юреклендиргенинъиз акъкъында эшиткенине де къувандыкъ. Тит бизге сизинъ мени насыл сагъынгъанынъыз, къасевет эткенинъиз, косьтерген гъайретинъиз акъкъында хабер эткен сонъ, мен даа зияде севиндим.