5 Македониягъа кельгенде, беденимизге ич бир раатлыкъ тапмай эдик, чюнки эр тарафтан сыкъыла эдик: тышарыда къавгъалар, юректе къоркъулар бар эди.
Лякин гогерджин, ер юзю аля сув астында олгъаны ичюн, къонмагъа ер тапалмайып, артына къайтты. Нух, къолуны узатып, гогерджинни сандыкъкъа алды.
Къоркъулар оны эр тарафтан сараджакъ, артындан къувалайджакъ.
Халкълар – янгъан киреч киби оладжакъ, кесильген тикенлер киби атеште янып битеджеклер.
Этрафымда чокъ лафларны эшиттим, орталыкъны къоркъу къаплады. «Оны чакъынъыз! Эр кеске айтып берсинлер», – дейлер. Меннен муаббет яшагъанларнынъ эписи энди абынгъанымны беклеп отуралар; «Бельки, алданаджакъ да, сонъ оны енъип, джезалармыз», – дейлер.
Сен: «Вай-вай-вай, башыма беля! РАББИ агърыма къасевет къошты, ах чекип, такъаттан кесильдим, раатлыкъ тапамайым!» – дединъ.
Тарлагъа чыкъманъыз, ёл бою юрменъиз! Душман къылычны котерди, орталыкъны къоркъу къаплады.
Къасеветимде ич кимсе гонълюмни алмаз, юрегим такъаттан кесиле.
Къалабалыкъ ятышкъан сонъ, Павел шегиртлерни чагъырып, насиат берди ве оларнен сагълыкълашып, Македониягъа кетти.
Македония ве Ахаядаки иманлылар Ерусалимдеки фукъаре иманлыларгъа ярдым ёлламагъа истедилер.
Мен эр кунь олюм панджасы астында олам, амма дин къардашларым, мен Раббимиз Иса Месихнинъ огюнде сизлер ичюн макътанам.
Мен бутюн Македонияны доланып чыкъкъан сонъ, сизге бараджагъым. Македонияны доланып чыкъмагъа истейим.
лякин о ерде дин къардашым Титни тапмайып, рухум раат олмады. Шунынъ ичюн о ердекилернен сагълыкълашып, Македониягъа кеттим.
Айны бу акъта мен сизлерге яздым ве янынъызгъа кельгенимде мени къувандыраджакъ адамлар ичюн къайгъы корьмеге истемедим. Мен сизлерге ишана эдим, ве сиз меннен берабер къуванаджакъсынъыз, деп эмин эдим.
Мектюпни язгъанда, сизни сынамагъа ве сизлер эр шейни динълейджегинъизни бильмеге истей эдим.
Мен сизинъ ичюн къоркъам. Аджеба, мен сизлер ичюн о къадар чокъ бошуна чалыша эдимми?
Тышарыда акъайларны къылыч урар, ичериде айны шу шейни дешет япар: йигитлерни ве къызларны, бебейлерни, чал къартларны гъайып этер.
Шунынъ ичюн мен даа беклеп оламайып, ёлдан уруджы сизни ёлдан урмадымы, бизим ишимиз бошуна кетмедими, деп, иманынъызнынъ алыны бильмек ичюн къардашымны ёлладым.