11 Эй, коринтлилер, сизлернен ачыкъ-айдын лаф этемиз, сизни бутюн юрекнен севемиз.
Айтарым да, енгиллеширим, агъзымны ачып, джевап берерим.
Буны корип, бет-сымалары къуванч толу оладжакъ, юрегинъ титреп ойнайджакъ, денъиздеки байлыкъны санъа кетиреджеклер, халкъларнынъ зенгинлиги санъа бериледжек.
Амма къачып къуртулгъан адамнынъ кельмесинден эвель акъшам РАББИнинъ къолу устюмде эди, ве О, саба къачакънынъ кельмесинден эвель тилимни чезди. Меним тилим чезильди, ве мен айтып башладым.
Керчектен де, къопай адам – алдаткъан шараптыр. О, тынчланмаз, онынъ джаны о бир дюнья киби къызгъанч, олюм киби тоймаз. Эписи миллетлерни озюне топлай ве эписи халкъларны запт эте.
Бу адиселерден сонъ Павел Афинадан кетип, Коринт шеэрине кельди.
Синагога башлыгъы олгъан Крисп эписи эвиндекилеринен берабер Раббиге имангъа кельди. Оны динълеген коринтлилерден чокълары да инанып, сувгъа батырылып чыкътылар.
Сизинъ джанларынъыз ичюн олгъанымны ве озюмни биле къуванчнен береджегим. Эгер мен зияде севсем, мени азджа северлерми?
Мен терен къайгъы ве юрек аджджысынен, эм де токътамагъан козьяшларнен яздым. Лякин сизлерни ынджытмагъа ниетленмей эдим, сизлерге олгъан буюк севгимни биледжегинъизни истей эдим.
Эй, акъылсыз галатиядакилер! Акъикъаткъа бойсунмамакъ ичюн, сизлерни ким назарлады? Сизге Иса Месихнинъ хачкъа мыхланылувы, козюнъиз огюндеки ресим киби, ачыкъ анълатылгъандыр!
Дин къардашларым, сизлерге ялварам: сизлер киби олгъаным ичюн, мен киби олунъыз. Сизлер манъа ич бир яманлыкъ япмадынъыз.
Мен ичюн де дува окъунъыз: эр вакъыт агъзымны ачкъанымда, манъа керек олгъан сёз берильсин, Къуванчлы Хабернинъ сырыны къоркъмайып бильдирейим.
чюнки билесиз ки, къул да, азат адам да, эр бир инсан Раббиден япкъан яхшылыкъкъа коре мукяфат аладжакъ.
Алла шааттыр: мен сизлерни эпинъизни Иса Месихнинъ севгисинен сагъынам.
Сиз билесиз, эй, Филиплер шеэринде яшагъанлар, мен Македониядан чыкъып, Къуванчлы Хаберни биринджи кере даркъатып башлагъанымда, сизлерден башкъа иманлыларнынъ джемиетлеринден ич бириси манъа бир шей бермеди ве менден бир шей алмады.
– Мына, Мен тезден келеджегим, береджек акъкъым ве джезам Озюмнен. Эр кимге ишлерине коре береджегим.
Ханна дува окъуп, бойле деди: – Сен, РАББИ, манъа къуванч бересинъ, къуветим Сенден келе! Душманларымнынъ устюнден кулем – Сен мени олардан къуртардынъ!