3 О вакъыт коклердеки эвге кирип, биз эвсиз олмамыз.
Муса халкъ баштан чыкъкъаныны ве душманларынынъ козю огюнде масхара олгъаныны корьди. Бу, Харуннынъ къабааты эди.
Шунынъ ичюн биз коктеки эвимизге кирмеге истеп, ах чекемиз.
Дюньядаки эвде олгъанымызда, агъырлыкъ астында агълаймыз. Бу эвден чыкъмагъа истемеймиз, лякин коктеки беденге кийинмеге, эбедий яшайыш оледжек шейни енъеджегини истеймиз.
– Мына, Мен, хырсыз киби, апансыздан келем! Не де бахтлыдыр уяныкъ олгъан адам! Эгер о, урбасыны сакълап турса, чыплакъ юрмейджек, айып ерлери корюнмейджек.
Санъа акъыл огретем: зенгинлешмек ичюн Менден атеште темизленген алтын сатын ал, айып чыплакълыгъынъны косьтермемек ичюн Менден беяз урба сатын ал ве корьмек ичюн козьге якъылгъан мелем сатын ал.