5 Зияде арттырмайып айтам: ынджыткъан адам тек мени дегиль, эпинъизни де ынджытты.
Акъылсыз огълан – бабасынынъ дерди, оны догъгъан ананынъ да кедери.
Анда Онынъ алдына шу ерлерде яшагъан бир ханаанлы къадын кельди. – Эфендим, Давутнынъ Огълу, мени аджы! Къызымны джин урды, ве пек къыйнай, – деп къычырды.
Дин къардашларым, сизлерге ялварам: сизлер киби олгъаным ичюн, мен киби олунъыз. Сизлер манъа ич бир яманлыкъ япмадынъыз.
Раббиде эминим ки, сизлер бу акъта башкъаджа тюшюнмейджексинъиз. Амма сизни ёлдан шашыргъан, ким олса олсун, озь джезасыны аладжакъ.