19 Биз севемиз, чюнки эвельден О, бизни севди.
– Шунынъ ичюн Мен санъа айтам: онынъ чокъ гуналары багъышланды, чюнки онынъ севгиси буюк. Кимге аз багъышланса, о, аз севе.
Сиз Мени сайлагъанынъыз дегиль, сизни Мен Озюм сайладым, юрмеге ве гъайып олмайджакъ мейва бермеге тайин эттим. Шунынъ ичюн, Меним Адымдан Бабадан не истесенъиз, О, сизге береджек.
Алла дюньяны ойле севди ки, Озюнинъ бирден-бир Огълуны берди, Онъа инангъан эр бир адам гъайып олмасын, лякин эбедий омюрни алсын.
Рухнынъ мейвасы исе – севги, къуванч, тынчлыкъ-аманлыкъ, сабыр, мерамет, яхшылыкъ, ишанч,
Мына бу севгидир: биз Алланы севдик дегиль, лякин бизни О севди ве Озь Огълуны гуналарымыз ичюн одев оларакъ ёллады.
«Алланы севем», – деген, лякин озь агъа-къардашыны кореджек козю олмагъан адам – яланджыдыр. О, корьген озь агъа-къардашыны севмесе, корьмеген Алланы насыл севмек мумкюн?