Мен эминим: Раббимиз Иса Месихнен берильген Алланынъ севгисинден бизни не олюм, не яшайыш, не мелеклер, не коклердеки башлыкълар, не шимдики ве келеджек заманлар, не кучьлер, не юкъары дюнья, не ашагъы дюнья, не яратылгъан башкъа ич бир шей айырып оламаз.
Шу себептен бу азапларны чекем. Амма мен утанмайым. Кимге инангъанымны билем; эминим ки, манъа залог оларакъ берильген ишни о куньге къадар сакъламагъа Онынъ кучю бар.
Бу адамларнынъ эписи оларгъа берген сёзлернинъ беджерилювини корьмейип, иманлы олып ольдилер. Олар ваделернинъ беджерилювини келеджекте олгъаныны корьди ве къувандылар, озьлери исе, ер юзюнде олар тек ябанджы ве кельмешеклер, дей эдилер.