14 Биз олюмден яшайышкъа кечкенимизни билемиз, чюнки биз агъа-къардашларымызны севемиз. Озь агъа-къардашларыны севмеген адам исе олюмде къалыр.
Сен юрегимни сынадынъ, гедже манъа кельдинъ. Сен мени сынадынъ ве ич бир яманлыкъ тапмадынъ. Дудакъларым гуна япмайджакъ, къарарына кельдим.
Акъыл-ферасет ёлундан узакълашкъан адам олюлернинъ топлашувында тынчлыкъ тапар.
Падиша оларгъа джевап берип: – Сизге догърусыны айтам: шу кучюк къардашларымдан бирисине япкъанынъыз – Манъа япкъанынъыздыр, – дейджек.
Меним бу огълум олю эди – тирильди, гъайып олды – тапылды», – дей. Сонъ олар байрам япа башлайлар.
Бизге къуванмакъ ве шенъленмек керек. Сенинъ бу къардашынъ олю эди – тирильди, гъайып олды – тапылды», – дей.
О, халкъымызны севе; бизге синагоганы о, къурды, – дедилер.
Эгер аранъызда бир-биринъизге севги олса, сиз Меним шегиртлерим олгъанынъызны эписи биледжек.
Меним эмирим шудыр: Мен сизни насыл севген олсам, сиз де бир-биринъизни ойле севинъиз.
Мен сизге буюрам: бир-биринъизни севинъиз!
Сизге керчектен догърусыны айтам: Меним сёзлеримни динълеген ве Мени Ёллагъангъа иман эткен адам эбедий аятны ала. О, суд этильмейджек, лякин энди олюмден аяткъа кечкендир.
Биз билемиз ки, бу дюньядаки эвимиз, биз яшагъан чадырымыз йыкъылгъан сонъ, Алла бизге коклерде эбедий бир эв, къолнен япылмагъан эвни береджек.
Рухнынъ мейвасы исе – севги, къуванч, тынчлыкъ-аманлыкъ, сабыр, мерамет, яхшылыкъ, ишанч,
Шунынъ ичюн мен сизинъ Рабби Исагъа иманынъыз ве эписи азизлерге севгинъиз акъкъында эшиткенде,
Сизлер къанунсыз япкъанларынъыз ве гуналарынъыз ичюн олю эдинъиз,
бизни, бизим къанунсыз ишлеримиз ичюн олю олгъанларымызны Месихнен берабер джанландырды, – сизлер Алланынъ эйилигинен къуртарылгъансынъыз, –
чюнки Иса Месихке иманынъыз ве бутюн азизлерге севгинъиз акъкъында эшиттик.
Агъа-къардашлыкъ севгиси акъкъында сизлерге язмакъ керекмей, чюнки Алла Озю сизни бири-биринъизни севмеге огретти,
Бири-биринъизни агъа-къардашларынъызны киби севинъиз.
Акъикъаткъа бойсунып, сиз джанларынъызны элялладынъыз ве экиюзьлю олмагъан агъа-къардашлыкъ севгисинен севмеге башладынъыз. Шунынъ ичюн бир-биринъизни гъайретнен темиз юректен севинъиз.
Сонъунда, сиз эпинъиз бир фикирде ве шефкъатлы олунъыз, бири-биринъизни агъа-къардаш киби севинъиз. Бири-биринъизге мераметлик ве алчакъгонъюллик косьтеринъиз.
диндарлыкъкъа агъа-къардаш муаббетини, агъа-къардаш муаббетине севгини къошунъыз.
Биз билемиз: эгер биз Онынъ эмирлерини беджерсек, биз Оны акъикъатен билемиз.
Онынъ эмири исе – Онынъ Огълу Иса Месихнинъ Адына инанмакъ ве, О бизге буюргъаны киби, бири-биримизни севмектир.
Ич кимсе ич бир вакъыт Алланы корьмеген. Эгер бири-биримизни севсек, Алла бизим ичимизде булуныр ве Онынъ севгиси бизде тер-темиз олур.
Мен буны сизге, Алла Огълунынъ Адына инангъанларгъа яздым. Онынъ ичюн билинъиз: сиз эбедий омюрге саип олдынъыз.
Биз Алланы севип, Онынъ эмирлерини беджерсек, Алланынъ балаларыны севгенимизни билемиз.