7 Аллагъа бутюн къасеветлеринъизни беринъиз; Онынъ Озю сизлерни къайгъыра.
Амма мен сюрюнгенде, олар къуванып топланды; манъа уджюм эткенлер, мен бильмейим не ичюн, манъа къаршы топлашты, токътамайып мени къараладылар.
Меним яманлыкъларым башымдан ташты, агъыр юк киби, устюме басты.
Эр бир ишинъни РАББИге ташла, сонъ ниетлеринъе етерсинъ.
Къайсы биринъиз къасеветленип, озь омрюни ич олмадым бир саатке узата билир?
Сонъ урба ичюн о къадар къасеветленмек олурмы? Тарладаки чечеклернинъ насыл оськенлерине бакъынъыз: олар не чалышалар, не орелер.
Шунынъ ичюн: «Не ашайджамыз? Не ичеджемиз? Не киеджемиз?» – деп къасеветленменъиз.
Иса исе башыны ястыкъкъа къойып, къайыкънынъ къуйругъы тарафында юкъламакъта эди. Шегиртлери Оны уятып: – Оджам! Биз сувгъа баткъанымыз Сен ичюн эп бирми? – дедилер.
Озь шегиртлерине исе Иса бойле деди: – Шунынъ ичюн Мен сизге айтам: яшамакъ ичюн бизге аш керек, беденимиз ичюн урба керек, деп къасевет этменъиз.
Эгер сиз бойле кучюк шейни биле япып оламасанъыз, не ичюн башкъа шейлер акъкъында къасевет этесиз?
Ич бир шейге къасевет этменъиз, амма эр вакъыт дува окъуп ве ялварып, эр бир истегинъизни Алланынъ алдында миннетдарлыкънен ачынъыз.
Давут буюк бир хавф алтына тюшти, чюнки халкъ оны ташларнен ольдюреджек олды. Эр бир киши огъуллары ве къызлары ичюн джандан къасеветленди.