1 Сизинъ ортанъыздаки акъсакъалларгъа мен ялварам, – мен де акъсакъалым ве Месих чеккен азапларнынъ шаатым; мен де тезден пейда оладжакъ шуретке къошуладжагъым, –
Энди мени инсафлыкъ таджы беклей. Оны манъа адалетли къады олгъан Рабби о куню береджек, ве тек манъа дегиль, Онынъ келювини севгинен беклегенлернинъ эписине де береджек.
Шунынъ ичюн биз де, чевре-четимизде не къадар чокъ шаат олгъанда, озь устюмизден эр бир агъырлыкъны ве бизни токътаткъан гунаны бир четке ташлайыкъ, бизге азырлангъан яшайыш ёлумызны сабырнен кечейик.