О куню бойле дейджеклер: – Мына, бу – бизим Алламыз! Онъа ишандыкъ, ве О бизни къуртарды! Бу – РАББИдир! Биз Онъа ишандыкъ! О бизни къуртарды! Къуванып, шенъленейик!
Ким бу ороспу ве гунакяр несиль арасында Менден ве Меним сёзлеримден утанса, Инсан Огълу да, Алланынъ мукъаддес мелеклеринен берабер Бабасынынъ Шурети иле кельгенде, ондан утаныр, – деди.
Эгер Алланынъ балалары олсакъ, мирасчылар да оламыз. Алланынъ берекетинден Месихнен берабер мирас аладжакъмыз. Эгер биз Месихнинъ азапларына къошулсакъ, Онынъ шуретине де къошуладжакъмыз.
Сизинъ ортанъыздаки акъсакъалларгъа мен ялварам, – мен де акъсакъалым ве Месих чеккен азапларнынъ шаатым; мен де тезден пейда оладжакъ шуретке къошуладжагъым, –
Эр бир эйиликнинъ саиби олгъан Алла бизни Иса Месихте Озь эбедий шуретине чагъырды. Сиз къыскъа бир вакъыт ичинде азап чеккенинъизден сонъ, Алла Озю сизлерни котереджек, къуветлендиреджек, къавийлештиреджек ве темеллештиреджек.