8 Сонъунда, сиз эпинъиз бир фикирде ве шефкъатлы олунъыз, бири-биринъизни агъа-къардаш киби севинъиз. Бири-биринъизге мераметлик ве алчакъгонъюллик косьтеринъиз.
Юкъары эвлеринъден дагъларны суварасынъ, ер юзю ишлеринънинъ мейвасына тоя.
Фаиз ичюн акъча берген ве бойле байлыгъыны арттыргъан адам зенгинлигини фукъарелерни аджыгъан адам ичюн топлар.
– Ордуларнынъ РАББИси бойле дей: Адалетли суд этинъиз, бири-биринъизге мерамет ве шефкъатнен янашынъыз.
Мен сени аджыгъаным киби, сен де аркъадашынъны аджысанъ олмаз эдими?» – деди.
Сонъ шу ёлдан кечкен бир самариели гъарипнинъ яткъан ерине келип, оны коре ве аджый.
Берекет Байрамы кельгенде, шегиртлернинъ эписи бир ерде топлашып тура эдилер.
Эртеси куню Сидон шеэрине келип токътадыкъ. Юлий Павелге яхшы мунасебетте олып, онъа достларына бармагъа ве керек шейлерни алмагъа разылыкъ берди.
О ернинъ янында аданынъ башлыгъы олгъан Публий адлы бир адамнынъ топрагъы бар эди. О, бизни къабул этип, учь кунь ачыкъ гонъюльнен мусафир этти.
Инангъанларнынъ бутюн джемиети бир джан ве бир юрек эди. Ич бир адам мулькюнден ич бир шейге менимки демейип, эписини умумий деп сая эди.
Бири-биринъизни агъа-къардаш киби сыджакъ севгинен севинъиз, башкъаларына озюнъизден зияде сайгъы косьтеринъиз,
Сабыр берген ве юреклендирген Алла сизге, Иса Месих огреткени киби, бири-биринъизнен бир фикирде олмагъа ёл ачсын.
Дин къардашларым, Раббимиз Иса Месихнинъ Адынен сизлерге ялварам, эпинъиз разылыкънен яшанъыз. Аранъызда къавгъаларгъа ёл берменъиз, амма акъылларынъызда ве фикирлеринъизде бир олунъыз.
Эгер бир муче азап чексе, бутюн мучелер онен берабер азап чеке. Эгер бир муче макътав къазанса, бутюн мучелер онен берабер къувана.
бутюнлей алчакъгонъюлли, йымшакъ ве сабырлы олунъыз, севгинен бири-биринъизге чыданъыз,
Эр бир къозгъалув ве ачув, гъазап ве къычырув, ифтира ве эр бир яманлыкъ сизден узакъ олсун.
Лякин бири-биринъизге мераметли ве шефкъатлы олунъыз. Алла сизни Месихте багъышлагъаны киби, сизлер де бир-биринъизни багъышланъыз.
Тек озюнъизни тюшюнип, бош шурет къазанмакъ ичюн ич бир шей япманъыз, амма алчакъгонъюлли олып, башкъаларны озюнъизден юкъары сайынъыз.
Шимди исе бизлер неге иришкен олсакъ, бунъа коре яшайыкъ.
Шунынъ ичюн, Алланынъ азиз ве севимли сайлангъан адамлары олып, шефкъат, мераметлик, эйилик, алчакъгонъюллик, йымшакълыкъ ве сабыргъа кийининъиз.
Бири-биринъизни агъа-къардашларынъызны киби севинъиз.
Мерамет косьтермеген адам мераметсизликнен суд этиледжек. Мерамет исе укюмден устюн келе.
Юкъарыдан кельген икмет исе биринджиден темиз-пак, сонъ тынчлыкъсевер, йымшакъ, сёз динълеген, мераметке ве хайырлы ишлерге толу, темиз юрекли ве адамларны айырмагъан икметтир.
Сонъунадже сабыр эткенлерни биз бахтлы саямыз. Эюпнынъ сабыры акъкъында эшиткенсиз ве сонъунда Рабби нелер япкъаныны билесиз. Рабби пек мераметли ве шефкъатлыдыр.
Акъикъаткъа бойсунып, сиз джанларынъызны элялладынъыз ве экиюзьлю олмагъан агъа-къардашлыкъ севгисинен севмеге башладынъыз. Шунынъ ичюн бир-биринъизни гъайретнен темиз юректен севинъиз.
Эписи адамларны урьмет этинъиз, иманлы агъа-къардашларынъызны севинъиз, Алладан къоркъунъыз, падишагъа сайгъы косьтеринъиз.
Яшлар, акъсакъалларны динъленъиз. Эпинъиз бири-биринъизге алчакъгонъюллик косьтеринъиз. Алла къопайларгъа къаршы чыкъа, алчакъгонъюллилерге исе эйилик япа.
диндарлыкъкъа агъа-къардаш муаббетини, агъа-къардаш муаббетине севгини къошунъыз.
Биз олюмден яшайышкъа кечкенимизни билемиз, чюнки биз агъа-къардашларымызны севемиз. Озь агъа-къардашларыны севмеген адам исе олюмде къалыр.