Мен ичюн эв-баркъ, агъа-къардаш, тата-къызкъардаш, ана-баба, апай-бала ве ер-мулькюни ташлап кеткен эр бир адам булардан юз кере чокъ тападжакъ ве эбедий аятны мирас киби аладжакъ.
Шу себептен мен къуветсиз олгъанымда, мени яманлагъанларда, мен мухтадж олгъанымда, Месих ичюн мени къувгъан ве чекиштиргенлерде, мен мемнюн олам. Къуветсиз олгъанымда, меним къудретим осе.
Не де бахтлыдыр сынавгъа даянгъан адам. Сынавдан кечкен сонъ, о, тадж киби, эбедий яшайышны аладжакъ. Алла бу мукяфатны Оны севгенлерге бермеге сёз берди.
Бойлеликнен, Саре Ибраимни динълей эди ве онъа «эфендим» дей эди. Эгер сизлер яхшылыкъ япсанъыз ве ич бир шейден къоркъмасанъыз, сизлер Саренинъ къызлары олурсынъыз.