11 яманлыкътан юзь чевирсин, яхшылыкъ япсын, тынчлыкъ-аманлыкъ къыдырсын ве онъа ынтылсын.
Уц топрагъында Эюп адлы бир адам яшай эди. Къусурсыз, догъру адам олып, о, Алладан къоркъа ве яманлыкътан къача эди.
РАББИ Шейтангъа: – Къулум Эюпны корьдинъми? – деди. – Дюньяда онынъ киби адам ёкъ. Къусурсыз, догъру бир адамдыр. О, Алладан къоркъа ве яманлыкътан къача. О озь къусурсызлыгъында але даа къатты тура, сен исе бош ерде оны къабаатсыз ёкъ этмеге Мени къозгъадынъ.
ве адамгъа: «РАББИден къоркъмакъ – икметтир, яманлыкътан узакъ олмакъ – анълавдыр», – деди.
Я РАББИ, Негев акъымларыны киби эсаретте олгъанларымызны къайтар!
О, манъа достум ве къардашым киби эди; бойле тюшюнип, мен яшадым. Анасы ичюн козьяш тёккен адам киби, мен кедерден башымны котермедим.
Догъру адамларнынъ кениш ёлу – яманлыкътан узакъ турмакъ, ёлуна мукъайт олгъан адам джаныны къорчалар.
Мерамет ве садыкълыкъ къабааттан арындыра, РАББИден къоркъу белядан къуртара.
Озюнъни икметли сайма, амма РАББИден къоркъ ве яманлыкътан узакъ тур.
Ана ондан сонъ Коклердеки Бабанъызнынъ огъуллары олурсынъыз. О, Озь кунешине эмир эте, ве кунеш эм яхшы адамлар, эм яман адамлар устюне догъа. Алла инсафлылар ве инсафсызлар устюне ягъмур ягъдыра.
Не де бахтлыдыр барыштырыджылар. Олар Алланынъ огъуллары дениледжеклер!
Бизге ёлдан урулмагъа берме, яманлыкътан къорчала.
Фукъарелер эр вакъыт сизлернен оладжакълар. Истегенде, оларгъа яхшылыкъ эте билесиз. Лякин Мен эр вакъыт сизлернен олмайджам.
къаранлыкъ ве олюм кольгеси тюбюнде яшагъанларны ярыкълатаджакъ, бизге барышыкъ ёлуны косьтереджек.
Сиз исе душманларынъызны севинъиз, оларгъа яхшылыкъ япынъыз, ич бир къаршылыкъ беклемейип, оларгъа борджкъа беринъиз, чюнки Алла Озю шукюр этмеген яман адамларгъа биле мерамет эте. О вакъыт сизни буюк мукяфат беклейджек, ве сиз Юдже Алланынъ огъуллары оладжакъсынъыз.
Иса башкъаларгъа: – Мен сизден сорайым: раатлыкъ кунюнде не япмакъ мумкюн – яхшылыкъмы я да яманлыкъмы? Джан къуртармакъмы я да гъайып этмекми? – деди.
«Оларны дюньядан ал», – демейим, лякин «Оларны яманлыкътан къорчала», – дейим.
Эгер мумкюн олса, къолунъыздан кельгендже, бутюн адамларнен муаббет яшанъыз.
Алланынъ Падишалыгъында ашагъанымыз ве ичкенимиз муим дегиль, Мукъаддес Рухкъа толып, инсафлы яшайышнен муаббетликте ве къуванчнен яшагъанымыз муимдир.
Шунынъ ичюн тынчлыкъ-аманлыкъкъа ынтылайыкъ ве бири-биримизнинъ иманымызны къавийлештирмеге арекет этейик.
Иманымыз ичюн акъланып, Раббимиз Иса Месихнинъ ярдымынен бизим Алланен арамызда тынчлыкъ-аманлыкъ кельди.
Мен истеген яхшы ишни япмайым, истемеген яман ишни исе япам.
Шунынъ ичюн, мен бойле бильдим: яхшылыкъ япмагъа истесем де, тек яманлыкъ япып олам.
Беден акъкъында тюшюнджелер олюмни кетирелер, Алланынъ Руху акъкъында тюшюнджелер исе яшайыш ве тынчлыкъ-аманлыкъны кетирелер,
Рухнынъ мейвасы исе – севги, къуванч, тынчлыкъ-аманлыкъ, сабыр, мерамет, яхшылыкъ, ишанч,
Шунынъ ичюн, даа вакътымыз олгъанда, эписине ве эр шейден эвель озюмизнинъ иман аркъадашларымызгъа яхшылыкъ япайыкъ.
Юрегинъизде Месихнинъ аманлыгъы падишалыкъ этсин; сизлер, бир беденнинъ азалары олып, бунъа чагъырылдынъыз. Миннетдар олунъыз.
Байлар яхшы ишлернен зенгин олсунлар, джумерт олмагъа ве пайлашмагъа азыр олсунлар,
Эр кеснен муаббет яшамагъа ве азиз олмагъа тырышынъыз. Азиз олмагъан ич кимсе Раббини корьмез.
Яхшы ишлерни япмагъа ве башкъаларнен пайлашмагъа унутманъыз; Алла бойле къурбанларны бегене.
Демек, ким хайырлы иш япмагъа керек олгъаныны билип, япмаса, гуна къазана.
Чюнки Раббининъ козьлери инсафлыларны коре, Онынъ къулакълары оларнынъ дуваларыны эшите. Яманлыкъ япкъанларгъа исе Рабби къаршыдыр.
Севимли достум, сен яманлыкътан орьнек алма, яхшылыкътан орьнек ал. Яхшылыкъ япкъан адам – Алладандыр. Яманлыкъ япкъан исе Алланы корьмеген.
Йифтах аммонлыларнынъ падишасына кене эльчилер йиберди ве