Бунынъ ичюн, къолларнынъ ярдымы олмайып, дагъдан бир таш къопып, демир, бакъыр, чамур, кумюш ве алтынны парчалагъаныны сен корьдинъ. Буюк Алла падишагъа келеджекте не оладжагъыны бильдирди. Тюш де догъру, тарифи де керчектир.
Мен Ехошуанынъ огюне таш къойдым! Бу ташнынъ устюнде еди козь бар. Онынъ устюне бир язы ояджагъым, – дей Ордуларнынъ РАББИси, – ве бир куньде бу топракънынъ гунасыны алып ташлайджагъым.
Эй, буюк дагъ, Зеруббавелнинъ огюнде сен ким оласынъ? Сен – тегиз ерсинъ. Шамата ичинде о, Сарайнынъ темельташыны алып кетиреджек, ве джемаат: «Алла разы олсун! Алла разы олсун!» – деп къычыраджакъ.