Руханийлер къарарларымны беджерсинлер. Эгер олар сёзлеримни бозсалар, озь башларына гуна къазанаджакълар ве оледжеклер. Мен – РАББИм. Мен оларны азиз эттим.
Эгер сизлер Месихнен берабер ольген олсанъыз ве бу дюньянынъ рухий кучьлеринден азат этильген олсанъыз, не ичюн бу дюньядакилерге ошайсыз ве: «Тийме, ашама, тутма!» киби къаиделерге бойсунасыз?
Бизлерге анавы бойле бир баш руханий керек. О, мукъаддес, къабаатсыз ве лекесиз, гуналы адамларнынъ арасындан олмагъан ве коклерден юксек котерильгендир.
ве шеэрнинъ баш сокъагъындан акъаята эди. Озеннинъ о тарафында да, бу тарафында да бир яшайыш тереги бар эди. Эр айда, йылда он эки кере бу терек мейва бере, терекнинъ япракълары халкъларгъа шифа бермек ичюн эди.